Yetişmem lazım başkanım, koşup herşeyi durdurmam lazım. Ona yüz kere bin kere onbinyüzkere söylemem lazım: Seni seviyordum fakat sen bunu anlamayacaktın çünkü sana biçilen tüm rolleri üstüne giydiğinin üstelik bana da giydirmek istediğin senin de bilmediğin roller vardı çünkü hayatı şablonlar üzerinden hesaplıyorduk seviyorum diyordun seviyorum diyordum gel gör ki beni bir kez olsun kendi kurallarından çıkıp sevmedin, korkularını korkularımızı yani elalemnederbizelerimizi kimseduymasınbaklarımızı içinde kendi kendimizi kör bir kuyuya attık oysa ne uyduruk akrabaların ne bizi uzaktan tanıyan veya tanıdığını iddia edenleri gözleri bizi görmüyordu bize bakmıyordu hatta diyebilirim ki bizi görsünler bizi duysunlar bizi kabullensinler diye saklandık kaçtık kaçındık fakat görmediler anla anla diye yüzüne bağırmak istedim ama olmadı olmadı şimdi kendi kuyunda boynunu bük oh beter ol ben kendi kuytumda senden beter oluyorum canımıza değdi ne olurdu bir kere olsun sevgilim deseydin boşver deseydin korkma deseydin herşey olacağına varır deseydin neden neden neden demedin?
Bu küçük hesaplar başkanım beni de bu küçük hesaplar yok etti.
•5•
“ Sanıyorlar ki çok kıymet veriyoruz diye
içimiz hep çiçek hep bahar…
Sanıyorlar ki üzerine titredikçe çok güçlüyüz
hiçbir şeyden korkmayız…
Oysa öyle olmadı hiç…
Çok sevdik biz, hem de çok…
Seviyoruz diye bahardı içimiz ama tomurcukken soldu çiçeklerimiz… Korkumuz çoktu.
Kaybetmekten sevilmemekten korktuk hep.
Ne korkularımızı anladılar, ne de kırıldığımızı…
En sonunda her şey olacağına vardı. Ne korkularımız kaldı geriye, ne de açmadan solan çiçeklerimiz.
Onlar varsın kaybeden biziz sansınlar. “
Bana Mutluluktan Bahset 
Ezgin Kılıç