--Daha Peygamberimize Peygamberlik gelmemiş ilk zamanlar,Efendimizin aylarca sık sık Hira Dağı’na çekildiği süreçte, Hz. Hatice’nin durumdan şikayetçi olduğuna veya O’nu sıkıştırdığına, sorguladığına dair en ufak bir rivayet olmaması ilginç değilmi ? Bir kadın olarak empati yapın nolur, düşünün birdaha birdaha düşünün.
---Oldukça uzun bir süre, sık sık mağaraya inzivaya çekiliyor Efendimiz, günlerce dönmüyor, dönse de geri gidiyor. Hz. Hatice hiç müdahale etmeden, sorgulamadan, yemeğini suyunu hazırlayıp gönderiyor O’nu her defasında.
👉Sen böyle napıyorsun demiyor,
👉Devamlı neden gidip duruyorsun demiyor
👉Otur evinde yap ne yapacaksan demiyor
👉Sana yemek getirmekten yoruldum demiyor
👉Ve hiç nokta kadar şüphe dahi etmiyor
---İlk vahiy geldikten sonra dehşet içinde eve geldiğinde de O’nun üstünü örtüp odayı terk ediyor, yine hiç sıkıştırmıyor. Efendimiz biraz kendisine gelmiş ama hâlâ tedirgin iken olayları anlattığında, Hz. Hatice hiçbir panik emaresi göstermeden O’nu en güzel şekilde teskin ediyor, yol gösteriyor.
---İlk Hz. Hatice iman ediyor. En sıkıntılı dönemlerinde her şeyiyle dağ gibi arkasında duruyor Efendimizin. Tüm parasını O’nun yolunda sarf etmiş olarak vefat ettiğinde, İslamiyetin sadece en zor dönemlerine şahit olmuş, güç kazandığı güzel günleri ise hiç görememişti.