97 yaşında vefat eden mimar ve gazeteci olan Aydın Boysan’dan müthiş bir anektod nakledilir.
Çöp Kamyonu Kanunu!
Aydın Boysan bir gün bir taksiye atlar ve havaalanından hareket ederler. Sağ şeritte yol alırken siyah bir araba park ettiği yerden aniden yola, önlerine çıkar. Taksi şoförü sert bir şekilde frene basar, kayar ve diğer arabaya çarpmaktan milim farkıyla kurtulurlar. Diğer arabanın sürücüsü camdan başını çıkartıp bağırmaya ve küfretmeye başlar. Taksi şoförü ise ona gülümser ve içten bir şekilde el sallar. Ve gerçekten çok arkadaşçadır. Aydın Boysan şaşkınlık içinde sorar; “Neden bunu yaptığınız? Adam neredeyse arabanızı mahvedip ikimizi de hastaneye gönderecekti.” Taksi şoförü, kendisine şimdi ‘Çöp Kamyonu Kanunu’ ismini verdiği şeyi öğretir.
Şoför pek çok insanın çöp kamyonu gibi olduğunu açıklar. “Her tarafta çöp dolu olarak dolaşıyorlar; kızgınlık, öfke ve hayal kırıklığı dolular. Çöpleri biriktikçe onu bırakacak bir yere ihtiyaç duyuyorlar ve bazen sizin üzerinize bırakabilirler. Kişisel almayın. Sadece gülümseyin, onlar için iyi şeyler temenni edin ve yolunuza devam edin. Onların çöpünü alıp işyerinize, evinize veya sokaktaki diğer insanlara dağıtmayın.”
Boysan, işin ana fikri şöyle özetler; “Başarılı, mutlu, pozitif insanlar çöp kamyonlarının günlerini mahvetmesine ve ellerine geçirmesine izin vermezler. Hayat sabahları pişmanlıklarla uyanmak için çok kısa, dolayısıyla size iyi davranan insanları sevin, iyi davranmayanlar için dua edin.” der