Havyar bulsa ekmek arası yemeye çalışan,
AVM restoranlarında altın saatli, taşralı hareketleriyle,
Rôti d’agneau à l’ail et au romarin yiyen benim.
📎Nerdesin çocukluğum!!
Sabahları annemin sesi, sobanın sıcaklığı, üzerinde
dumanı tüten çayımız, çok bolluk olmasa da en çok
huzurla duyduğum soframız, kardeşimle okul yoluna
düşüp hiç bitmeyen okul yolumuz, ekmek arası
peynirim, bazende okulda aldığım simitim nerdesin?
Çantayı bir kenara atıp sokaktaki çocuklara yetişme
çabam, annemin defalarca çağırıp baban gelicek
şimdi dediğinde istemeye istemeye evin yolunu
tutmam, sarı saçlı bebeğim, masanın altındaki
evim,salon halılarindaki desenleri yol bilip sürdüğüm
kırmızı arabam nerdesiniz? Sıcacık oda da ailecek
yediğimiz akşam yemeğimiz,yemekten sonrası
sıcacık odadan ışık hızıyla lavaboya gidip gelmemiz,
yere serip yaptığımız ödevlerimiz, yorgunluktan mı?
Huzurdan mi?
Bilmem erken uyuduğum günler nerdesiniz?
Menemen mi, yumurtalı patates mi, yoksa ekmek arası bir şeyler mi?.. Midesi trampet çalanlar, karnımdaki senfoniyi duyuyordur, eminim.. 🙂
Kısık Şiiri...
Greçka kalp sesleri, kısık kısır…
Kalp greçka ilişkisi;
Dudak arası, sararmış ve dolgun…
Döşekteki yalnızlıklar, sası ve afili…
Ekmek, köfte, köfteci ilişkisi;
İş çıkışları,
Ekmek arası, rötarsız ve yorgun…
Kısık ateşteki, köftenin hası ve fasıllı…
Nuh Karaaslan