Sobanın üstüne konulan elmalar...
İnsanın hayatında bazı şeylerin önemli izleri vardır. Bu izler bizi geçmişin derinlerine götürür ve biraz orada dinlenmemize, huzur bulmamıza vesile olurlar.
Zaman akıp gider, durmaz bir an,
Geçmişin izleri, dolu her yan.
Anılar serilir, günlere tanık,
Gelecek belirsiz, umutla yanık.
Kimine geç kalınmışlığın hüznü var içimizde
Kiminde ise kalmışlığımızın pişmanlığı
Heybemizde geçmişin ağır izleri
Üzerimize sinen keşkelerin kokusu ile
Yürüyoruz durmadan...
Ali İhsan Ekin
çözemedim
istiyor muydum istemiyor muydum
seviyor muydum sevmiyor muydum
sadece geçmişin izleri demek mi gerekirdi
böylece kestirip atmak fazla adice değil miydi
duyguları görmezden gelmek olmaz mıydı
sanki hep görmüşüm gibi onları şimdi mi duygularımı düşünüyordum
bırakmalı mıydım kalmalı mıydım
gülmeli miydim ağlamalı mıydım
anlatmalı mıydım susmalı mıydım
ne anlatmak ne de susmak beni memnun ediyordu
ne yapmalıydım
kötü kalpli bi insanı tanıyabiliyordum zaten kendini belli ediyordu o
asıl benim merak ettiğim benim ona karşı olan tutumumdu
ona haykırmalı mıydım yoksa gülerek kötülüğünü umursamamalı mıydım
mantığımı mı kalbimi mi dinlemeliydim
sanırım hep güldüm..
Herkese öncelikle iyi bayramlar 🍬
Çizgili Pijamalı Çocuk'un devamı olan " Artık Hiç Bir Yer Ev Değil "Romanı ile geldim.Romanın konusundan kısaca bahsedecek olursam;
Kitap ,Bruno'nun ablası Gretel'in savaş sonrası başından geçenleri anlatıyor ve Gretel artık 91 yaşındadır .Gretel ,bu yaşına kadar hep bi vicdan azabı çekerek içten içe kendini yiyip bitirmiştir. Geçmişin izleri halen onu kovalar.
Kitap iki bölüm halinde yazılmış ,geçmiş ve şimdiki zaman olarak.Gretel'in ağzından yaşananlara şahit oluyoruz.Hikaye beni çok etkiledi ve sarstı.Oldukça akıcı,yalın bir üslupta yazılmış.Kesinlikle ve ke sin lik le tavsiyemdir.Okuyunuz...
Artık Hiçbir Yer Ev Değil
Iyi ki vazgeçtim iyi ki o yola girdim iyi ki o yoldan çıktım
Gözlerim, geçmişin karanlık koridorlarına daldığında, sakin bir denizin yüzeyindeki yansımalar gibi akıyor hatıralarım. Zamanın labirentlerinde kaybolup gitmiş kararların izlerini takip ederken, şimdi aydınlık bir meydan okyanus gibi genişliyor önümde.
Hatalarımın izleri, kum saatinin her zerresinde gizlenmiş hazine parçaları gibi. Her bir sebep, onları yaratan kararların izini taşıyor; ve her bir sonuç, benim için gizemli bir şekilde hayırlı bir kapıyı aralıyor. Belki de yaşadığım her acı, kalbimin kıvrımlarında gizlenen bir mucizenin habercisiydi.
Şimdi, geçmişin perdelerini aralarken, bilgelikle dolu bir rüzgar esiyor yüzümde. Zamanın dokusunu hissediyor, her bir hatayı bir ders olarak kabul ediyor ve yarının aydınlık ufuklarına doğru adımlarımı emin adımlarla atıyorum.
Belki de gerçek güzellik, geçmişin tozlu raflarında saklıdır. Ve belki de gerçek huzur, geçmişin hatalarını kabul edip, geleceğin umut dolu sayfalarını yazmaktır.