Başkalarından kötülük gördü diye kendisinin şuanda diğer insanlara yaptığı hiçbir şeyi sorgulamayan freni patlamış kamyon misali herşeyi yapabilme haddini gören ahmaklar var. Üstelik geçmişte kötülük gördüler diye şuan yaptıkları herşey meşru onlara göre. Tâbi beyinsiz kafalarına göre böyle. Yazık.
T.Uyar
hiç kararmış filân değilim
üstelik sevinçliyim tazeyim diriyim
karpuz tasiyan bir kamyon gibi aceleciyim
ama şunu kac kisi hatirlar meselâ:
kanli ellerini önlüğüne silip
kesimden sonra
güvercini düşünen memetaliyi
munihle nizip arasinda
evet önümüz bahardir biliyorum
leylaklar acacak biliyorum
kiraz da cikacak yakinda
iyi seyler söylemek de gerek biliyorum
sevgilim guzelim birtanem biliyorum da
şimdilik bağışla.
Vazgeçmenin Gücü…
Dört psikolog arkadaş bir gün bir deney yapmaya karar verirler.
Amaçları düşünce gücüyle mum ışığını söndürmektir. Bir mum yakarak masanın üzerine koyarlar ve masanın etrafına otururlar. Olanca güçleriyle muma yoğunlaşırlar. Mumun ışığında herhangi bir hareket yoktur. Yoğunlaşmaya devam ederler ama mum ışığında en ufak bir titreme bile olmaz.
Bir saati henüz devirmişlerdir ki tam o sırada sokaktan gürültüyle bir kamyon geçer. Dışarıdan gelen gürültüyle birlikte bu dört arkadaş irkilir ve muma yoğunlaşmayı bırakırlar. O anda mumun ışığı sönüverir.
Evrenin kuralı bellidir: İste ve serbest bırak. Serbest bıraktığında her ne istedi isen o sana geliyor. Ama önce istemek zorundasın.
Newton kafasına elma düşünce yer çekimini buldu. Halbuki o güne kadar pek çok insanın kafasına ağaç altında uyurken elma düşmüştü. Peki neden Newton yer çekimini buldu da diğerleri bulamadı? Çünkü Newton kafasına elma düşmeden önce binlerce saatlik bir uğraş vermişti.
Yine bir gün çalışmaktan yorgun düştüğü bir sırada uyuyakaldı yani serbest bıraktı ve bilgi kafasına düştü.
Doktor iğne yaparken bile fazla kasmayın kendinizi diyor. Neden? Çünkü kendini kasarsan iğne vücutta rahatça kılcal damarlara ulaşamaz.
Kendini serbest bırakmadığın zaman akamazsın. Akış ancak rahat ortamda gerçekleşir.
Korkularımız – Cem Özüak’ın İndigo Dergisi’ndeki yazısıdan bir parça
"Beklemekte olduğun şey, ancak onu beklemeyi unuttuğunda gerçekleşir. bu, evrenin sen bakarken soyunamıyorum deme şeklidir.."
K.Iskender