Kedilerim, kitaplarım ve öğrencilerime kavuşmak ilaç gibi geldi gerçekten. Nefessiz kaldığım çok an olsa da bu başkaydı. Unutulmayacak ama geçti. Sonunda bitti diyebiliyorum. Evet battım o derin sulara ama artık yukardayım ve nefes alabiliyorum derin derin.. Kimisi karma diyor, kimisi ilahi adalet.. Her neyse oldu ve keyifle izliyorum olanları.. Tek başıma ve güçlü.. Hoşgeldin yeni hayat..
İkinci Kendimle Konuşmalarım.. 28.04.2024
Beynim beni aldatıyor Legolas. Saçlarıma dokunuyorum. varmış gibi. Aynalara bakamıyorum hâlâ. Son baktığımda tanıyamadım kendimi. Selam verip kaçtım. Bugün mutlu olayım bari bir takla atayım dedim. Evet Legolas evet mutlu olmayı takla atmak sanıyorum hâlâ çocukluğumda ki gibi. Ve evet Legolas sehpaya çarptım. Hayat da böyle değil mi? Hep çarpıyoruz bir şeylere ya da birilerine. Ya da onlar çarpıyor bize. Kedilerim de tepeme çıktılar o an. Manyak kedilerim. Sahiplerine benzermiş kediler. Yarın yine yazarım. Not; Sarı saçlarını kıskanıyorum Allahsız. Savurup durma. Olan var olmayan var.😵😡
Kedilerim beni bırakmıyor asla kapı kapatmaya gelmiyor. Yanımda olmasalar bile yakınımda olmak istiyorlar.