Dilden Azade Altıncı Dolunay
Kimseyi beklemediğim,
Benden alınanları talep etmediğim,
Dönemsel muhtelif evhamlarım vardı.
Ta ki bir kış mevsiminin yirmi yedinci akşamı Tevafukların asrına gelmişti nihayet...
Kaldırımlarda sensiz yürürken ayaklarım kanardı,
Teyakkuzda hissiz akşamlar vukuatları kollardı,
Ve tesadüflerin tatlı zahmetleri nihayet sencileyin,
Yalnızlık iştahına
Bir Nedeni Yok...
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata kazandırdığını, basite indirgenmiş
Nazli Nesibe Kiliçoğlu Yazisi Edebifikir sitesi
Satranç Tahtası

Hamal gibi sırtında taşıdığı yorgunluklarını bir kenara itekleyerek olduğu yerde dikeldi. Şairdi. Bu sabah da her sabah gibi yeni baştan yazılmış bir şiirin ilk dizeleri gibiydi. Hem yeni hem de Tanrı vergisi… Geçirdiği her dakikanın bir diğerinden farklı olması gayreti ve ümidiyle yaşıyordu. Aynı olmasına izin vermek istediği