Pierre Loti Fransız bir deniz subayıdır. Orta doğu ve Uzak Doğu'da denizcilikle ilgili olarak bir çok görevde yer almış ve yazdığı eserlerde bunlardan izler taşımaktadır. İzlanda balıkçısı kitabı da yine denizcilik gözlemlerinden esinlenerek kaleme aldığı bir eser. İstanbulda görevde bulunduğu sıralarda Türkiye ile ilgili yazılar da kaleme almış. 1920 yılında İstanbul Şehri Fahri Hemşehrisi kabul edilmiş. Eyüpte'te meşhur bir tepede bulunan kahvehaneye ismi veriliyor. Pierre Loti Tepesi.
Kitaba gelince İzlanda'da denizcilikle uğraşan ailelerin 3 kuşak boyunca süregelen hayatları anlatılıyor. Denizin ortasında yitip giden hayatlar, kavuşamayan aşıklar yazarın büyük gözlem yeteniğiyle harmanlanarak bize sunulmuş. İlk kez okudum beğendim. İstanbul ile ilgili yazmış olduklarını da merak ediyorum elime geçince okuyacağım.
-Gözlerini karanlığa dikmiş, gerçek olan hiçbir şeye bakmıyordu.
-Son derece yoğun, karışık duygular içindeydi; uzak seyahatlerin, bilinmezliğin ve savaşın çekiciliği; aynı zamanda, her şeyi terk ediyor olmanın sıkıntısı ve belli belirsiz bir daha geri gelemeyecek olmanın endişesi.
-Kim bilir belki de karşılıklı açık açık bir konuşmanın ardından bu engeller kalkabilirdi! O zaman belki de her şeyi telafi edebilecek o güzelim gülümseyişi tekrardan beliriverirdi.
-Kaderinin akışı son birkaç gündür öylesine hızlanmıştı ki, olanların gerçekliğini idrak edecek zaman bulamamıştı.
-Beklemek, hiçbir şey bilmeden sürekli beklemek!
Bir balıkçı kasabası olan Paimpol de yaşayan balıkçılar ekmeklerini kazanmak için her yıl iki kere İzlanda açıklarına gidip balığa çıkarlar. Umutsuz bekleyişler, dramatik yaşantıların olduğu eser de varlıklı kadın Gaud ve balıkçı Yann’ın aşkları uzaktan sürerken bir araya gelebilecekler miydi? Belki de onları birbirlerinden uzak tutan statü kaygısı mıydı? Yoksa deniz miydi?
Denize dair kitapları okumayı sevdiğimden görünce hemen aldım ama kitabın içine giremedim o kadar çok lüzumsuz betimlemeler vardı ki konu neredeydi diye düşünmeye başladım. Dümdüz yazılmış gibiydi. Bir kez daha şunu anladım, Fransız yazarları okuyamıyorum lüzumundan fazla betimleme yapıyorlar.
#balzac ın #goriodbaba da bitene kadar sürünmüştü elimde.
Bu durum tabii ki herkese göre değişebilir olmakla birlikte, keyifle okuyun.
Kitap ve sevgiyle kalın...
Kitap kısaca bir balıkçının zorlu hayatını ve iki gencin aşk hikâyesini anlatıyor.
Yazarın betimlemelerinin beni benden almasıyla sanki İzlanda'da bir balıkçı oluveriyor, denizin zorluklarına göğüs geriyor ve bu tatlı ancak bir o kadar da buruk aşk hikayesinde kalbimi bırakıyordum.
Yeşilçam filmlerinden bir kesit okuyorum zannettim. Çok eskilerden, aşkın sevginin masumca olduğu kalplerin dürüst olduğu bir zamandan yazılmış. Hızlı ve akıcı bir kitap.
İzlanda Balıkçısı
İzlanda balıkçılarının yaşam hikayelerini bir aşk hikayesiyle özdeşleştirerek anlatan güzel bir roman. Balıkçıların uzun süreliğine balığa çıkması, geride kalanların gözyaşları. Kilisede balığa gidip de dönmeyenler adına dikilen levhalar. Gaud ile Yann'ın birbirlerine karşı duydukları aşkı uzun süre birbirlerine açamamaları. Sonunda bir vesileyle aşkın evliliğe dönüşmesi. Ancak Yann'ın bilmeden denize son açılışı ve dönmemesi. Gaud'un onu çaresizce beklemesi. Keyifle okunabilecek bir kitap.
Ayrılık, bekleyiş, aşk... Betimlemelerle sarmalanmış oldukça sade bir anlatım. Ama bir o kadar heyecan verici. Bütünüyle umut verici fakat bir anda peyda olan ümitsizlik. Ben bile o geminin dönüşünü her sayfada azap çekerek bekledim. Öyle de canlı bir anlatıma sahip.
