Ahmet Haşim, eserine bir mukaddime ile başlar. "Aleladelerin" birleşmesiyle ortaya çıkan "Harikuladelerin" anlamı üzerinde durur ve açıklamasını yapar.
Eser, böbrek rahatsızlığı sebebiyle Türkiye'den Almanya' ya giden Ahmet Haşim'in, İstanbul betimlemeleri yanısıra sınırı çıktıķtan sonra geçtiği ülkeler ve güzellikleri anlatmasıyla başlar. Bu bir tren yolculuğudur. Sonra Almanya Frankfurt ile ilgili betimleri ,Alman halkı hakkında verdiği bilgiler ve ülkemiz ile Almanya karşılaştırması ile devam edip gider.
Ahmet Haşim'in şiirlerinin yanısıra, biyografilerinin de çok güzel olduğunu düşünüyorum.En ince ayrıntıya kadar anlatmış. Çok ince betimlemelere değinmiş. Okuyucuyu da sanki yanında götürürmüş gibi bir hissiyat uyandırdı bende.Karşılaştırmalar yerli yerinde yapılmış.Okuyucuyu sıkmadan, baymadan, bir çırpıda okunacak bir eser.
Biyografi sevenler için ısrarla tavsiye ederim.Keyifli okumalar dilerim.
Merhaba kitapsever dostlarım yoruma geçmeden önce bazı karakterleri tanıştırmak istiyorum sizilerle.
ATİLLA: Türk ordusundan Yüzbaşı rütbesiyle emekli, şimdi ise Sultanahmet Karakolu komiseri. (En sevdiğim karakter)
MESUT: Sultanahmet Karakolu Komiser muavini.
MİKHAİL: Babasının yolunu seçip Hiristiyan papazı olmuş.
MUHLİS EFENDİ: Sultan
96 syf.
6/10 puan verdi
29 denemenin yer aldığı Gurebahane-i Laklakan – Gariban Leylekler Evi 1928 yılı Eylül ayında yayımlanmıştır. Alaturka ve alafranga saat sistemlerinden modaya, kadın ve erkeğin bedensel estetiklerinden sonbahar şiirlerinin değerlendirilmesine kadar çok farklı konuları ele alan denemelerin ortak yanı son derece usta bir kalemin, her cümlede fark edilen yazıya hâkimiyeti ve üslupta gizli olağanüstü ince alaycılığıdır.
Sonunda Melih Yıldız'ın kitabını okudum:) Biraz zaman aldı okuması; çünkü ne yazık ki biyografilerden gerçekten etkileniyorum. Okuduğumuz yazıların bir kurgu olmadığını bilerek okumak bazen ciddi şekilde sıkıntı yaratabiliyor. Neden? Çünkü bir öykü gibi, hikâye gibi okuyup geçmek haksızlık oluyor, zira insan hayatları gerçek, bu
İlk defa bir antoloji okudum. Bir şiir antolojisi. Çağdaş Türk şiirini 19. yüzyıl sonu, 20. yüzyıl başından alıp 80'lere kadar getiriyor. Sonrası ikinci ciltte sanıyorum.
Kitabın yazarı Mehmet Fuat. Hani şu bileklerini keserek intihar edip, kanarken kanı ile hissettiklerini yazan deli. Okuyunca adamı, bayağı da akıllıymış diyorum. Kim bilir neydi derdi?
Antolojinin girişi Türk şiir tarihi açısından önemli. Tarih derken, geçmişi, ne yaşanmış, ne badireler atlatılmış, ne gelişmeler görülmüş Türk şiirinde onu kastediyorum.
Ahmet Haşim ve Yahya Kemal ile açıyor sahneyi yazar. Üniversitedeyken şiir dersinde de hocam, bu ikiliyle açmıştı çağdaş Türk şiirini. Türkçe şiir diyordu o gerçi. Dildeki sadeleşmeyi vurgulayarak.
Araları dolduran şairler haricinde, serbest nazım öncüsü Nazım Hikmet ve Garip akımı öncülüğünde Orhan Veli önemli yer tutuyor.
Cahit Sıtkı, Behçet Necatigil ve İlhan Berk ise bu kitapla tanıdığım şairler. Tanıdığım derken, elbet müstakil şiirlerini okumuşumdur bu şairlerin. Lakin ilk defa onları kalburüstü tanıyacak miktarda şiirlerini okudum ve notumu aldım: Bu şairler okunacak!
Tabii antolojinin birinci cildini bitirmiş olmam ikinci cilde gebe kaldığımız anlamına gelir. Bunu verdim, onu aldım. Bakalım ne zaman açarız kapağını alimallah.
*gurebahane-i laklakan*
kitabın içinde bir sürü türk işi denemecik var. ahmet haşim aklına gelen her şeyi yazmış. kitabı okurken hem katıldığım hem katılmadığım bir sürü görüş vardı. özellikle kır hayatı hakkında söyledikleri çok tuhafıma gitti.
dili biraz şiirsel. uzun uzun cümleler ve betimlemeler de bulunuyor ama okuması keyifli.
bence bir şansı hak ediyor