Bozkırkurdu’nu okumak, kitabı okuyan okur nezdinde en hafif tabiri ile bir ayrıcalık olacaktır. Tabi ki bu benim düşüncem. Son zamanlarda okuduğum en zor kitaplardan biriydi diyebilirim. Çoğu cümlesini hatta çoğu paragrafını kaç defa tekrar tekrar okuduğumu sayamadım. Bu demek değil ki Hesse’nin karmaşık ve anlaşılmaz bir dili var. Açıkçası dili
Şu sıralarda 1000Kitap’ta revaçta olan https://1000kitap.com/yazar/lev-nikolayevic-tolstoy okumalarına inat olsun diye mi okudum Dostoyevski’yi?
Hayır!
Peki kitap toplantısında okunacak kitap olduğu için mi?
Hayır!
O halde niye okudum?
Öncelikle https://1000kitap.com/yazar/fyodor-mihaylovic-dostoyevski okumak için bir nedene ihtiyacım
Bozkırkurdu okul yıllarında öfleye pöfleye okumaya çalıştğım bir kitaptı. O zamanlar da revaçtaydı Herman Hesse şu anki gibi. AFA yayınları diye hatırlıyorum, bütün kitaplarını basmıştı. Sidharta'yı okuduktan sonra elime almış ama sıkılmıştım kitaptan. Paul Muad'dib Beyin #25515888 yorumundan sonra tekrar aklıma geldi
228 syf.
10/10 puan verdi
Tevrat’ın 10 emrinden altıncısı: ’Lo tir’tsach.’ Ve yine, tüm ilahi dinlerdeki o büyük çağrı: “Öldürmeyeceksin”
Öldürmek kan dökmeden ibaret değil…
“Canına kıydığımız o kadar çok şey var ki! Öldürme eylemini yalnız o aptalca savaşlarda, devrimlerin budalaca sokak çatışmalarında ve idam sehpalarında gerçekleştirmiyor, adım başında bu
Boşluk, hiçlik, gerçek, hayal, falan filan
Nereden başlayacağımı bilememenin çaresizliğiyle başlıyorum.
“Söylenecek sözün çokluğu bazen insanı dilsiz bırakır. Tıkanır kalırsınız.” sözünün hakikatine inanarak ama yine de yazmaya çalışarak başlıyorum.
“Hiçbir şey hayat kadar şaşırtıcı olamaz. Yazı hariç. Yazı hariç. Evet tabii, tek teselli yazı hariç.” cümleleriyle biten Kara Kitap’ı
İncelemek gerekir mi bu romanı/kitabı? Halihazırda 538 kişi iyi kötü yapmış zaten bu eylemi. Ne diyeceğim ki hem ben, freudyen bir kitap, sevimli (olmayan) bir aylak ve kadınları (muhtemel). Kıllanmaları, yerine göre seksist, yerine göre tutarlı, ya da sadece beyin parlatan tespitleri. Anarşist bir burjuva, Selim Işık'a hayat veren tutamaklarıyla öncü bir kitap. İç burkucu, zevk verici, bağlayıcı, kum üzerinde uzanan kadınlar ile ağaçtan kaçan erkeklerin (erkeğin) hikayesi. İstanbul hikayesi mi? Şu dönem Ankara'ya daha çok yakışır sanki. Kadınlarla erkeklerin (tek bir erkeğin) farkı. Joyce, Camus, belki daha önce Yeraltı adamı evrim şeması gibi C'den önce. Sonrası yok ama , beraberiz hep. 1959'daki modern insan problemleri 2019'da var oluşumuzu düşündürtüyor. Çan eğrisi aşklar, çeşitli zorunluluklar. Arayış olacak mı hep? Yaşadığımız sürece. Bulabilme şansı? Orası muamma. Alıntılar coşmuş zaten, coşmalı da belki. C niye? B'ye dikkat çekmek için belki, hoş tesadüflere/romantik komediye yoğrulmuş beynimizi dumura uğratmak için mi? 1959 da? Sanmıyorum. “Kara Murat Benim” ya da “Bozkırkurdu Benim” gibi insanların “Aylak Adam Benim” demesine fırsat veriyor besbelli Yusuf Atılgan. İnsanların yalanlarını dinlemek güzel, olmak istediklerini söylüyorlar sonuçta, eli paketli olsalar da. Sözün kısası - zaten kısa oldu istediğim gibi- hala okumayan varsa - sanmıyorum yine- okumalı, rahatlamalı. İyi bayramlar.
