Genellikle yazarların intihar ettikten sonra yayınlanan eserleri her zaman ilgimi çekmiştir. Richard Brautigan'ın da kitabını ilk elime aldığımda kısa özetini dahi okumadan intiharının ardından yazılmış son eser yazısını gördükten hemen sonra almaya karar verdim.
Aslında kitabını okurken o boşvermişliği, bıkkınlığı, beklentisizliği, umutsuzluğu o kadar çok hissettim ki. Ki adam intihar ettikten sonra bile cesedine 1 ay sonra ulaşılıyor, kimse arama tenezzülünde bile bulunmuyor bu bile insanın ruhunu inciten bir olay.
Kitabın konusuna gelirsek; intihar eden bir kadını sık sık konu alan, sürekli seyahat halindeki, orada yaşadığı, tanıştığı, yalnız kaldığı anları konu alan bir kitap. Bir konuya girdikten sonra dikkati dağılıp başka bir konuya geçip insanı meraklandıran ama asla tekrar aynı konuya dönmeyen bir kitap. Anı-günlük tarzındaki güzel, kendini okutan bir eser.
Okuyacak olan herkese şimdiden keyifli okumalar dilerim(:
