Benim için bi Martin Eden, Vahşetin Çağrısı ya da Demir Ökçe değil ama hem konusu hem de dili itibariyle gerçekten akıcı bir JL kitabı. 19. yy Amerikası'nın adalet çarklarına, açlığına, fakirliğine ve toplumsal sorunlarına kıdemli "serseri" diye tabir edebileceğimiz bir hobo tarafından içerden bir bakış. Hoş, bugün de George Floyd'u öldüren Minnesota polis teşkilâtı tartışılmakta ve Erie il hapishanesi bundan önceki son intiharın 2016'da olması ile övünmekte ise de adaletin sağlanmasında o çağa göre çok da ilerde olduğumuz söylenemez.
Şu hobo kavramı üzerine biraz düşününce, aslında nerdeyse her ailede bir hobo olduğunu fark ediyorum, aile bağları bu denli güçlü olmasa Türkiye'de de var olan evsiz sayısından çok daha fazla potansiyel mevcut.
Kitaba tekrar dönersem, fren memurlarından ve makinistlerden kaçma maceralarını okumadım, izledim diyebilirim. Çok keyifliydi. Tabi çingene kadın ve çocukların kamçıyla dövülmesi de bir o kadar gerçek. JL'ın insanın, dişisine eziyet eden tek canlı olduğuna ve bazı zamanlarda bir şey yapamamanın çaresizliğinin ne denli zor olduğuna dair tespitleri ise yerinde ve metne çok güzel yedirdiği bakış açıları var.
Ayrıca insanın kim olsa öyle yapardı demekten kendini alıkoyamayacağı durumlar var ki çevresel koşulların insan davranışına etkisinin aslında çok da öngörülemez olmadığını ortaya koyuyor. Bu da belki zaman zaman yargıladığımız hayat tarzlarını daha derinlemesine düşünmek gerektiği mesajını veriyor.
%55 (123/221)
1/10 puan verdi
Kendime bu işkenceyi daha fazla edemem. Şimdiye kadar bir ton kitap okurdum. Okumuyorum, okumayacağım. Asla okumayacağım. Beyaz Diş'ten sonra tam bir hayal kırıklığı.
Hobolar (serseriler)...
Özgürlük tutkusu, gençlik, yazma dürtüsü ve 1980 Amerikası bir araya gelince işte böyle bir kitap ortaya çıkmış diyebilirim. Martin Eden'de yazmış olduğu biyografinin öncesinde gençlik dönemine ait hızlıca okunabilecek bir hikâye.
Spoiler olacak ama;
"Zaman zaman gazetelerde, dergilerde, biyografilerde ve sözlüklerde hayatımı anlatan yazılarla karşılaşıyorum; bu yazılardan, sosyoloji çalışmak için serseri olduğumu öğreniyorum. Bu, biyografi yazarlarının nezaketi ve
düşünceliliğidir, ama doğru değildir. Ben bir serseri oldum -ama, bu hayat benim içimde var olduğu için, kanımda beni rahat bırakmayan yolculuk yapma tutkusu olduğu için. Sosyoloji tamamen rastlantısaldı; daha sonra geldi, ıslanmanın, tıpkı suya dalmanın ardından gelmesi gibi. “Yola” düştüm çünkü
kendimi bundan alamıyordum, çünkü cebimde tren parası yoktu; çünkü hayatım boyunca “aynı vardiya”da çalışacak şekilde yaratılmamıştım; çünkü yollara düşmek, düşmemekten daha kolaydı" derken bu kitabın içeriğinden,
" ...yiyeceğimi sağlamak için dilenirken gerçeğe uygun hikâyeler anlatmam gerekiyordu. Çoğu zaman serserilik günlerimdeki bu girişimlerimin sonuç vermesinin, hikaye yazarı olarak başarılı olmama bağlı olduğunu düşünmüşümdür." diyerek bundan sonraki hayatının nasıl değiştiğinden bahsetmektedir.
Bence sürükleyici, zaman zaman dikkatli okumak gerekse de bir solukta okuyabileceğiniz, özgürlüğüne düşkün bir gencin yolculuklarını ve vagonlarla mücadelesini anlatan güzel bir kitaptı diyebilirim.
Farklı bakış açısı gerçekten ve düşündüren uygulaması biraz irade gerektiriyor.
"Ey yardimseverlik için vaaz veren sizler ! Yoksullardan örnek aliniz,çünkü yalnız onlar bu erdemi kullanmasını bililer. Onlar kendilerine gereksiz olanı vermezler, çünkü ellerinde fazlası yoktur. Hatta,bazen kendilerine ayırdıklarını bile seve seve verirler. Köpeğe atılan kemik yardimseverlik örneği değildir. Yardimseverlik,en az köpek kadar aç olunduğu zaman kemiği onunla paylaşmaktır."
Eski incelememdir. tek profilde dursun diye yazıyorum. Spoiler endişesi olanlar okumayabilir.
Amerikalı çingene grubundaki adamın çocukları ve kadını dövme kısmı inanılmaz kan dondurucu. Hayatın gerçek yüzünü sunan bir bölüm. O yıllarda şiddet bu şekilde vücut bulmuştu. Bugün aynı vücutla mevcut ama farklı mutasyonları da mevcut. Jack london toplumsal bir rehber. (ilk inceleme)
Genellikle fantastik kitaplar okurum. Demiryolu serserileri okduğum fantastik kitaplardan daha fantastikti. Efsane bir kitap. Liselerde araba sevdası önerileceğine bu kitap önerilmeli. (bitiş incelemesi)
Jack London en sevdiğim yazarlardandır. Demiryolu Serserileri'ni yıllar önce okumak istemiştim fakat hem okula gidip hem de çalışmak zorunda olduğumdan bitirememiştim. Yakın bir zamanda kitabı elime geçirince hiç vakit kaybetmeden hemen okumaya başladım. Tabii ki her güzel kitap gibi bu da hemen bitiverdi.
Jack London genç yaşına rağmen hayatına çok başarılı kitaplar sığdırmayı başarmıştır. Üstelik yazmaya başlaması da kısa hayatının sonlarına doğru olmuştur. Yaşadığı psikolojik sorunlar ve zorlu hayatı onu 40 yaşında intihara sürüklemiştir.
Kısa hayatında hem eğitim görmek hem de çalışmak zorunda kalan yazar maddi sıkıntılardan dolayı istediği eğitimi de alamamıştır. Bir zamanlar bütün Birleşik Devletleri saran altın madeni bularak zengin olma hayaline o da kapılmıştır. Maden ararken gezip gördüğü yerler ve yaşadıkları sayesinde Vahşetin Çağrısı ve Beyaz Diş gibi harika kitaplar yazmış, sonrasında yaşadığı serseri hayatı ise Demiryolu Serserileri kitabının temelini oluşturmuştur.
Evet bu kitap bir bakıma onun otobiyografisi. Yeterli eğitimi alamamısına rağmen bu derece sağlam yapılı cümleler kurması insanı hayrete düşürüyor.
Kitabı okurken biz de yazarla Amerika'yı trenle dolaşıyor, onunla üşüyüp onunla birlikte aç kalıyoruz. Fakat epeyce şanssız bir hayat yaşamasına rağmen böyle güzel eserler bırakan yazar bu zorlu hayatı yaşamasaydı bu derece başarılı olabilir miydi bilmiyorum.
Bana düşen ise gerçekten kaliteli bir kitap okumayı düşünen herkese bu kitabı şiddetle tavsiye etmek.
M.A.P = 9/10