86 syf.
10/10 puan verdi
"UNUTACAĞIM SENI! UNUTUYORUM BILE! BAK NASIL UNUTACAĞIM SENI! BAKSANA!"
Hiroşima Sevgilim!
Varla yok arasında..
Ölmeden bir kez daha göremeyeceğimi çok iyi bildiğim..
Bir anın içine 70 bin ölüm sığdıran..
Ölüm kadar benim..
Yaşam kadar hızlı tükettiğim..
Ben hep ağlamışımdır. Hiroşima' nın alınyazısını düşündükçe. Hep.
Filmini izleyip beğendiğim için, rastgele görüp de aldığım kitap.
Kaplumbağalar da uçar gibi film replikleri ve film sahnelerinden verilen bilgilerle senaryo gibi okunan bir kitap.
Fransız bir kadın
Japon bir erkek
Barış konulu bir film çekimi için Japonya'ya gelen Fransız bir kadın oyuncu ile Japon bir mimar olan adamın aşkını anlatılıyor.
Fransız edebiyatının usta kalemlerinden olan Duras’ın 1971 yılında kaleme aldığı Sevgili (L’Amant), konunun içerisinde gerçek kişilerinde geçmesi sebebiyle yüksek bir ihtimal kendi öz yaşam hikâyesinin kurgulanmış halidir.
Okumuş olduğum kitap dördüncü basım 1992 Can Yayınları çıkışlıdır. Artık sayfaları sarı değil, daha da hardal rengine
“Birtakım şeylere inceden inceye bakmak öğrenilecek bir şey.”
Oyun, senaryo gibi konuşma çizgilerinin sayfayı istila ettiği metinleri okumakla aram pek iyi değil. Duyguyu almakta zorlanırım çoğunlukla. Ama Duras zaten parçalanmaz bir bütün olarak görmez metinleri. Parçalar, bir parçasını oraya, bir parçasını buraya atar.
Bu kitapta parçaladığı ilk şey zaman. Geçmiş ve gelecek paralel çizgilerde oynaşıyor
Kimbilir kim çekmişti umutsuzluğun fotoğrafını..
Bu kitabın ne anlattığını az çok biliyordum, yarı otobiyografik olduğunu da. Ama Duras’ın kendini kağıdın üstüne serip kalemin ucuyla derisinin altına baktığını bilmiyordum.
“Gençliğimin küçücük bir bölümünün öyküsünü daha önce de yazdım az çok, yani şöyle bir görünmesine yetecek kadar; şimdi bu öyküden sözediyorum işte, ırmaktan geçiş öyküsünden.”
Irmağı geçiş..Başında bir erkek şapkası, ayağında yüksek topuklu, altın renkli lame pabuçlarla Mekong ırmağını geçen 15 yaşında bir kız çocuğu..Bir görüntü bu sadece, Duras’ın zihninden başka yerde olmayan..Fotoğrafı çekilmemiş alelade bir an. Sanki havada asılı duran o görüntüyü alıyor, başka görüntülerle uç uca dikiyor, yeniden cana gelsinler diye de üstlerine mürekkep döküyor.
Yoksulluktan, umudunu erkek çocuğuna bağlamış annesinin sevgisizliğinden, yalnızlıktan köşeye sıkışmış bir ruh beliriyor önce..Sonra filtresiz bir öfke başını kaldırıyor..Sonra bana hayattan bir öç alma eylemi gibi gelen ilk cinsel deneyim..
Duras’ın tüm kitaplarında olduğu gibi zaman dilimi oldukça kısa tutulmuş. Herhangi biri, havada asılı kalacak kendi görüntüsünü uzaktaki Mekong ırmağından geçirene kadar Duras her şeyi anlatıp bitiriyor.
Bu kitabı okurken Duras’ın nedametsizliğine, kendine karşı acımasız açıklığına, kendinden eminliğine özenmemek elde değil. Keşkesiz doğmuş kadın. Annesini anlatırken sevgiyi ve öfkeyi aynı anda veriş biçimi bana sık sık Annie Ernaux’u hatırlattı. Aynı kumaştan mı dikilmişler?
Çok tavsiye.
110 syf.
9/10 puan verdi
"YAZAR OLMAK, OLDUĞUNU BİLMEMEKTİR."
Yazmak üzerine çok şeyler okudum. Yaşatmak mı, öldürmek mi, arada kaldım çoğu zaman. Sanki gözle görülemeyene suret oluyormuş gibi geldi bana. Hissedileni şekle sokmaya, harflere hapsetmeye benzettim.
Ölümsüzü, ölümlü kılmak mıydı, yoksa unutulacak olanı unutulmayacak olana dönüştürmek
