1966’da Adana’da doğdu. Hüseyin Kıyar ve Yavuz Sarıalioğlu ile birlikte Ocak 1994 ve Ekim 1997’de iki şiir kitabı yayımladı. İletişim Yayınları’nca yayımlanan diğer kitapları: Herkes Herkesle Dostmuş Gibi (2000), Veciz Sözler (2002), Aramızdaki En Kısa Mesafe (2003), Bizim Büyük Çaresizliğimiz (2004), Baharda Yine Geliriz (2006), Bir Süre Yere
Metin boyunca kitabın kahramanı Rayber’e otopsi yapıyoruz; kimliğine/kim olduğuna, kim ve ne oluşuna, yaşanılanlara, Rayber’in hafızasına ve en önemlisi tarihe otopsi. Ömer Türkeş’in aksine yakın tarih travması demeyeceğim yakın tarih katliamı diyeceğim. Katliam öyle çok uzaklarda da değil yanı başımızda; Diyarbakır Sur’da. Üstü resmi açıklamalarla örtülen hakikatleri eşeliyoruz satırlar boyunca. Ama elde ettiğimiz şeye hakikat diyemiyoruz çünkü kahramanımızın bilinci muğlak ve hafızası bize güven vermiyor. Hakikat bulamadığımız metinde acı buluyoruz çünkü acının tespiti kolay, acı hissi bilincin tastamamlığının ötesinde bir his. Rayber bize sürekli soru soruyor; esasen kendi üzerinden bize soruyor sorularını. Rayber’in soruları cevap bulmak için değil, yitirdiği yerini daha da bulanıklaştıran/tespiti zorlaştıran sorular. Aksak bir zihnin yalpalamaları eşliğinde yer bulmaya çalışıyoruz; acı ve katliamın yerini. Ve buluyoruz; onca müphem ve muğlaklığa rağmen Ayhan Geçgin bize nokta atışı bir beceri ile yer gösteriyor. Hafıza kaybına paralel bir mekansal/insanlık/hukuksal yıkım. Çok büyük bir eser. Yazıldığı esnada ne kadar büyük bir işkence yaşandığını düşünmek bile istemiyorum.
Barış Bıçakçı’nın muzipliği, Behçet Çelik’in ihtiyatlı yaklaşımı ve Ayhan Geçgin’in politik/felsefik sertliği. Keyifle okunulası bir yazışma. Yazışmanın dönem olarak Gezi sonrası ve 7 Haziran - 1 Kasım seçimleri arasında olması ayrıca önemli notlar barındırıyor
Bir Dava'nın başkarakteri Aslı, evli, çocuklu, Amerika'ya yerleşmiş bir akademisyendir.Amiral babasının tutuklandığını duyunca, ülkeye döner.
Yakın dönem ülke tarihimize damgasını vurmuş Ergenekon ya da Balyoz Davaları'nı (daha çok Balyoz) net bir şekilde düşündüren bir davanın içinde buluyoruz kendimizi.
Ayhan Geçgin, "Bir Dava" ile Kafka'nın "Dava"sı arasında metinlerarası bir ilişki kuruyor.
Söz konusu "Dava"nın siyasal nedenlerinden çok, davanın hukukla ya da hukuksuzlukla olan ilişkisine odaklanıyor yazar.Siyasal iktidarın, dava yaratmadaki özel çabasına, delil üretme kapasitesine, medyanın kokuşmuşluğuna dikkat çekiyor.
Ayhan Geçgin kitaplarında ilk kez bir kadın başkarakter ile karşılaştım.Türkiye'ye bu denli yabancı olmasını garipsedim Aslı'nın.Hikâyeye Aslı'nın eski arkadaşı Mehmet ile ilişkisi de ekleniyor. Mehmet'in Kürt kimliğine yapılan vurgu, yazarın taraf değilim mesajı mı bilemedim.Yazardan, Son Adım'dan sonra Bir Dava'yı okumak çok ilginç oldu.Hâlen aydınlığa kavuşmamış, tartışma dolu ülkemiz tarihinden bir döneme, davaya odaklanmak çok cesur bir davranış.Kime karşı yapılırsa yapılsın, adaletsizliğe, hukuksuzluğa karşı durmak esas olmalı.Bir Dava'nın, bazı kesimleri rahatsız etmiş olabileceğini düşünüyorum.
Ayhan Geçgin’in 2019 yılında çıkan son kitabının ardından Dünyalar Arasında romanını çok merak ediyordum. Kitap Rayber isimli yıkıntılar arasında kalmış karakterin hatırlamalarını anlatıyor. Savaşın tanığı olmuş karakter bulanık zihni ile yaşadıklarını tam anlamıyla hatırlayamıyor. Tanık olduklarının etkisinde kalarak yaşama isteğini bulamıyor. Bir kovuğa sığınan karakterin zihninden geçenleri okurken insan o kovuğun içinde hapsolmuş gibi hissediyor.
‘’Hiç yaşanmamış olduğu şeyleri insan nasıl olur da unutulmuş, sadece unutulmuş değil yok olup gitmiş, en ufak izi bile kalmamış anılar gibi duyar?’’
Alisan yani Ali İhsan. Kendi halinde, yalnız, anlamını arayan biri. Bir nevi tutunamayan, kendiyle meşgul.
Babaannesiyle birlikte aynı evde yaşamalarına rağmen birbirlerinin yaşamlarına değmiyorlar. Ta ki, son ana dek. Babaannesinin hastalanmasıyla vasiyetini yerine getirmek üzere içten içe onunda görmek istediği memleketine Tunceli-Bingöl sınırındaki Düzova köyüne dönüyor Alisan.
‘Hayat, sen plan yaparken başına gelenlerdir.’
80’li yılların beyaz Torosları hafızalardan silinmiyor. Yaşayanlar, bilenler bu satırları okurken tekrar hatırlıyor. Özellikle son 30-40 sayfa size nefes almadan okutacak Çok başarılıydı.
