Germinal
Hayatımda okuduğum en dokunaklı eserlerden birini okudum sanırım... Germinal'i okurken, kalbimin böylesine kırılacağını bilemiyordum. Bir kitap ne kadar zorluk, ne kadar sefillik, ne kadar açlık barındırabilirse, o kadar Germinal diyebilirim. Üstelik romanda bahsedilen olayların çoğunun gerçek yaşantılardan esinlenilerek yazıldığının bilincinde okursanız, o zaman daha da etkileniyorsunuz. Émile Zola, bu romanı yazabilmek için, aylarca madende kalmış ve gözlem yapmış, usta bir yazar ...
Ne okudum?
Etienne, kendi işinden kovulmuş genç bir adamdır. Günlerce açlık çekerek yer yer gezinerek kendine iş arar. Montsou'ya varan Etienne burda bir maden ocağı görür. İş ister ve sabahında işe başlar. Fakat hayatının en zor işine adım atmıştır. Madende çalışmalarına karşın haklarını tam olarak almazlar. Kendi can güvenliklerinden bile sadece kendileri sorumludur. Ay sonu eve götürecek ekmek parasını neredeyse çıkaramazlar. Buna karşın Etienne maden işçilerini ayaklandırır. Haklarını almaları için onları grev yapmaya çağırır. İş verenler ile madenciler arasında büyük bir savaş başlar. Çocuklar açlıktan ölür, jandarmalar grevcilere karşı savunma başlatır. Oysa halkın tek isteği, emeklerinin karşılığını almaktır...
Beni ağlatan kitaplardan biri oldu Germinal. Gerçekten bu anlatılanların yaşanmış olduğuna inanamadım. Kitabın akıcılığı çok iyiydi. Yazarın anlatımı çok sürükleyiciydi. Betimleme yer yer fazla da olsa, ki olay örgüsünden kopmuyor okuyucu. Herkese mutlaka tavsiye ederim. Okuyun, okutun.
Emekçi herkesin, bir gün haklarını alabilmesi dileği ile... Germinal.
Roman; 1860'larda, Fransa'nın kuzeyinde, genç ve işsiz bir adam olan Étienne'in iş bulmak umuduyla sömürüye, yoksulluğa ve ölüme terk edilmiş bir madenci kasabası olan Montsou'ya doğru yürürken, şans eseri Voreux madeninde çalışmaya başlamasıyla açılır. Étienne'i iş bulduğu için şanslı sayabiliriz ama aslında bir mecburiyettir madene inmek onun için. Sadece onun için de değil. Étienne burada sadece bir simge. Madene inen hemen herkes için geçerlidir bu "mecburiyet hali" çünkü madenden çıkan kömür kadar kara bir sömürü çarkı kurulmuştur işletmede. Bunun yanında çalıştıkları ocaklarda her an iç içe oldukları göçük ya da grizu patlaması tehlikesi de vardır. Açlık ve sefalet ise tüm bir kasabanın kaderidir. Bu kadere karşı gelmek için de son çare olarak gördükleri grev haklarını kullanmaları kaçınılmaz olur. Direnişleri ise acımasız bir şekilde kanla bastırılır...
İşçilere karşı uygulanan acımasız sömürüyü resmediyor Germinal. Buna bağlı olarak da adaletsiz düzeninin ayrıntılı bir portresini sunuyor. Germinal, madencilerin simgesidir.
Sarsıldığım bir okuma oldu. Fransa'da natüralist akımın öncülerinden olan Zola'nın Emek ve Germinal kitaplarını daha önce okumuştum. Meyhane'yi okurken bunlar gerçek mi, bu açlık, sefalet, ahlaki çöküntü gerçek olabilir mi diye düşünmeden edemiyor insan. Bir aile üzerinden dönemin Paris'i resmediliyor aslında. İçki ve aylaklığın sonu, aile bağlarının çözülüşü, dürüstlük duygusunun yitirilişi gözler önüne seriliyor. Kitap bittiğinde insan duvara toslamış gibi hissediyor. Sırada bu kitabın devamı niteliğinde olan Nana kitabı var. Nana Meyhane kitabındaki ailenin kızı. Bakalım Nana kitabında beni neler bekliyor. Okuyacak olanlara keyifli okumalar...Kitapla kalın...
Yoksul madencilerin aclik ve cahillikle mucadelesi.yoksulluğa mahkum edilişlerini iliklerime kadar hissettigim sayili kitap arasina girdi..burjuvanin maymun iştahı, işçileri mecbur biraktiklari kölelik..insani güdülerin ayyuka çikmasiyla oluşan haklı ayaklanma.açliktan ölümler.#spoiler vermek istemem ama sonunu asla öyle beklemezdim biraz ucu açik kalmiş.sezon finali vermiş ama final yapmamiş dizi gibi.
Karakterler arasinda beni en çok etkileyen
Alzire maheu bir de catherine.
Su gibi akti gitti
Ait olduğu dönemi çok gerçekçi bir bakış açısı ile yansıtan bir roman. Yazarı zaten usta bir isim, anlatmaya gerek yok. Romanı okurken hem sürükleniyor hem de anlatımın yoğunluğundan dolayı kendinizi birebir o zamanın, o anın içinde hissediyor, her duyguyu hissediyorsunuz. Kesinlikle muhteşem betimlemeleri var ama bir noktadan sonra sıkılıp bırakma olasılığınız da bulunuyor
Maden ve Açlık
Açıkça söyleyeceğim, Emile Zola bu kitapla beni kalbimden vurdu. Tüm o madencilerin acısını yüreğimin oldukça derinlerinde hissettim. Kitabı okurken resmen yemek yediğim için şükreder oldum. Bir açlık bu kadar mı güzel anlatılır. Gerçekten okuduktan sonra açıp madenle ilgili belgesel izleme gereksinimi duydum. Kitapta o kadar fazla konu var ki: Komünizm/Sosyalizm etkileri, sanayi devriminin çöküşü, madencilerin şartları, toplumsal sınıf farklılıkları, aşk, güç kavramı, hepsi yer alıyor. Ve kitabı tüm klasikler gibi okusam da yorumunu çok uzun bir süre bekletttim, nasıl yapabileceğimi bulamadım. Bana çok şey anlattı. Tüm karakterlerle birlikte bir süre yaşadım, o evlerde uyudum, yemek yiyemedim ve öfkelendim. Kesinlikle klasik olmanın hakkını veriyor.