Yaklaşık 3186 sayfalık bu dev yolculuğum sona erdi ve bu 6'lı hakkında bir inceleme yapmam lazımdı. Herbert abimiz ciddi anlamda ilk 3 kitapta harika bir iş çıkarmış, çok çok uzak bir gelecekte uzayda geçen bir hikaye yazmış, neden sonucu olan, karakterlerin analizini yapabildiğimiz bir olay örgüsünü işlemiş. Güzel, lakin sayın Herbert, neden bu kadar uzatıp güzelim hikayeyi kendi ellerinle mahvettin? Top noktada başlayıp her yeni kitapla yokuş aşağı giden olaylar ve konu örgüsü. Hele ki son iki kitap, kötü, gerçek anlamda hem de. Bu kadar uzun bir hikayede olaylar, kişiler savrulup gidemez, giderse de bambaşka bir roman, romanlar olmalıydı. Çok yazık olmuş bu açıdan. Son kitabın sonunda çok sevdiği eşine veda ettiği sözleri kitabın en güzel yeriydi şahsımca;
"Onun ölümünden duyduğum üzüntü, paylaştığımız sevgi için yüksek bir bedel değil."
Ayrıca, eşinin cenazesinde çalmasını istediği parçayı da çok çok dinledim,
Elvis Presley - Bridge Over Troubled Water anlamlı şarkıdır aşklar böyle olmalı dedirten cinsten.
Arrakis'e Son Bir Selam
Bence bana göre Dune Serisinin (Dune Tanrı İmparatorundan sonra) en iyi kitabıydı. Zekice işlenmiş olay örgüsü, Tirandan sonraki evrenin durumu ve değişimi çok güzel bir kurguyla anlatılmış.
Rahbelerin ve onların yeni düşmanları Saygın Analar ile olan mücadeleleri, Baş Rahibe Ananın gizli planları sonucu değişen düzen... Hepsi olduka güzel ve heyecan uyandırıcıydı. Okurken oldukça zevk aldım. Serinin 5. Kitabının bitmesinin hüznü ile doluyum şuan. Her kitapta yazar çıtayı biraz daha yükseltmiş ve asla tahmin edilemez hikâyeler ile donatmış. Okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Esenle kalınız.
Dune Rahibeler Meclisi: Seriye Veda Ederken İçimde Kalanlar
Uf be! Sonunda Dune serisini bitirdim. "Rahibeler Meclisi" ile bu uzun yolculuğa noktayı koymuş bulunuyorum. İlk kitaplar, özellikle "Dune", beni bayağı sarmıştı. O çöl gezegeni, baharat meselesi, entrikalar, felsefi derinlik... Fakat itiraf etmeliyim ki sonlara doğru, özellikle son iki kitapta, seri biraz yordu beni.
"Rahibeler Meclisi", serinin diğer kitaplarına göre biraz daha farklı bir yapıda. Daha çok kadın karakterlerin ön planda olduğu, Bene Gesserit tarikatının derinliklerine indikçe insanı şaşırtan bir kitap. Politik entrikalar, genetik manipülasyonlar, gizli planlar... Hepsi var. Ama bir yandan da seriyi baştan beri takip eden biri olarak bazı şeylerin havada kaldığını, bazı olayların yeterince açıklanmadığını hissettim.
Yine de "Rahibeler Meclisi", Dune evrenini sevenlerin, özellikle de Bene Gesserit'in gizemli dünyasına meraklı olanların ilgisini çekecektir. Serinin mitolojisine dair önemli detaylar sunuyor ve bazı olaylara farklı bir perspektiften bakmamızı sağlıyor. Ama beklentinizi çok yüksek tutmayın derim. İlk kitaplardaki o büyülü atmosferi bulamayabilirsiniz.
Sonuç olarak, "Rahibeler Meclisi" ile Dune serisine veda etmek biraz buruk oldu benim için. Serinin ilk kitaplarını severek okumuştum ve beklentim yüksekti. Fakat sonlara doğru seri biraz dağıldı ve "Rahibeler Meclisi" de beklentilerimi tam olarak karşılayamadı. Yine de Dune evrenini sevenler ve seriyi tamamlamak isteyenler için okunabilir bir kitap.
512 syf.
9/10 puan verdi
Serinin dördüncü ve ilk kitaptan sonraki en iyi kitabı. Neydi o Dune Mesihi? Sanki başkası yazmış gibi garip, saçma, sıkıcı cümleler. İyi ki seriye küsmeyip devam ettim.
II. Leto, insanlığı kurtarmak için kendi insanlığını feda etmiş bir tanrı imparator, bir tiran. Ve 3500 yıllık ömründe neyi niçin yaptığını anlatamamış bir canlı. Binlerce yıllık kendi yaşamışlığının üstüne on binlerce yıllık atalarının yaşanmışlığı. Severek okudum, memnun kaldım, seriyi de bilimkurgu seven herkese tavsiye ederim.
Puanım 2/5 (%44/100)
Benim için neredeyse 3 yıldız bir kitap ama genelini düşündüğümde eh işte dediğim için böyle bir puanlama yaptım. Dune garip bir seri. İlk kitap gerçekten ağır ama bitirdiğimde çok iyi olduğunu düşünmüştüm. Sonra 2 3 ve 4. kitap derken serinin gittikçe kötüleştiğini fark ettim. Hepsinde güzel yönler var ama ilk kitaptaki o büyü yok bence. 5. kitap şu ana kadar okuduklarımdan en kötüsüydü. Gerçekten Frank Herbert'e Dune kitabı lazım bir şeyler yaz diye zorla yazdırılmış bir kitap gibi hissettirdi. Başta Duncan falan görüp "bundan bir şeyler çıkabilir" diye düşünürken kendimi sürekli sıkılırken buldum. O yüzden böyle çook uzun sürede bölük pörçük bir şekilde bitirebildim. Sonu da çok aceleye gelmiş gibi hissettirdi (600 küsür sayfa kitap olmasına rağmen). 6. kitap da elimde var, bir ara okurum ama hiç acele edeceğimi sanmıyorum. Bir şeyi tadında bırakmak lazımmış gerçekten. Bence Dune 3 kitap olmalıydı ve filmler gibi Paul Atreides'in hikayesini anlatmalıydı (bunu 3 ve 4. kitapta çok güzel sahneler olmasına rağmen diyorum). 5 ve 6. kitaplar zaten birbirine bağlı gibi olduğu için diğerini de çok seveceğimi sanmıyorum. Dune Sapkınları benden pek geçer not alamadı maalesef.
İlk kitapta Çöl Gezegeni Arrakis’e küçük bir çocuk olarak gelen Atredies Hanedanı veliahtı Paul Atredies, Harkonnen Hanedanlığı’nın sonunu getirmiş ve imparatorun kızı prenses Irulan ile evlenip imparatorluğun başına geçmişti.
**
Dune serisinin ikinci kitabı Dune Mesihi’nde ise; Son yaşanan olayların üzerinden 12 yıl geçmiş Paul Atreides,
