Uçuşan Etekler
Yazar 
John Berger kaybettiği eşi Beverly Berger'ın ardından, oğlu Yves Berger'le birlikte yazdığı bir ağıt:
Uçuşan Etekler Çizimlerle desteklenen; bu dünyadan "geçmişten geleceğe mesajlar taşıyan bir koşucu gibi geçen" bir kadına yazılmış;
sevgiliye, dosta, yoldaşa, çalışma arkadaşına, akıl hocasına duyulan özlemin anlatıldığı bir mektup...
Kitap sayfa sayısı az olmasına karşın,
İnsana derin duygular yaşatıyor.
Her insan doğuyor,büyüyor,yaşayıp günün birinde hayata veda ediyor.
Ebediyete inkikal edenlerin ardından ağıtlar, yazılıyor, anıları daima geride kalanlarda yaşıyor.
Sevdiklerini sonsuzluğa uğurlayan okurların kendi yaşamından kesitlerin canlanacağı dizeler olduğunu ifade edebilirim.
Hakkari'de Bir Mevsim kitabında
Ferit Edgü diyor ya;
"Ne kısa yaşıyor, ne uzun ölüyoruz. Oy ölüm sende ölesin."
Yine Asrın Ozanı, 
Aşık Mahzuni Şerif bir eserinde,
Korkulacak şey yok bundan
Kayalar kaçmaz yonsundan
Mezarımın başucundan
Nice yüzbin sene geçer diye...
Kütüphaneden rastgele seçtiğim ama beni oldukça tatmin eden bir kitaptı.
Kurgunun anlatım şekli ve olayların veriliş sırasıyla, karakterlerle birlikte okuması zevkli bir kitaptı benim için. . Kitapta Tessa'nın bir günümüz bir de 1995'te yaşadıkları ile bir bölüm geçmiş bir bölüm günümüz şeklinde ilerliyor. Ama kafa karıştırıcı şekilde değildi benim için.
Tessa 17 yaşındayken kendini ölü bir kız ve diğer kızların kemikleri ile birlikte bir tarlanın ortasında güneş çiçeklerinin üzerine bırakılmış olarak bulunur. Başarılı bir koşucu olan Tessa olay gününe dair 32 saati hatırlamamaktadır. Yaşadığı korkunç olay yüzünden terapi almakta ve bir yandan dava süreci yürümekte. Diğer yandan Tessa kızı Charlie ile normal bir hayat sürmeye çalışırken zanlı olarak hapiste olan Terrell'ın infaz edileceği gün yaklaşmakta. Öte yandan Terrel yetersiz kanıtlarla alelacele içeri tıkılmış biri ve onun suçsuz oldu una inanan insanlar var. Tessa'nın yatak odasının penceresinden görebilecek şekilde ekilen güneş şapkası çiçeklerini de ekmiş olmasının imkanı yok.
Kitabın sonunu okuduğumda hem olayı hem de sonraki 17 yıldır yaşadıkları için gerçekten üzücü. Sürekli diken üstünde kafasının içinde taşıdığı diğer güneş şapkası çiçeklerini sesleri... Üstelik genç kızının neredeyse onun kendini güneş şapkası çiçeleri üstünde bulduğu yaşlarda olmasıyla koruma iç güdüsü...
Katil ile ilgili kesin bir fikrim vardı aslında. Son bölümlere kadar da o olduğunu nasıl bulacaklarını okumayı bekledim. Ama gerçekten beklemediğim yerden geldi. Ve şahsen böyle kurguları çok severim.
Ölüm Çiçekleri 
Julia Heaberlin
