Duygularımızı reddetmek yerine kabineye geçip hissettiklerimizle anlaşmayı denesek belki de her şey daha farklı olurdu...
Bir şey bize kendimizi kötü hissettiriyorsa yüzleşmeliyiz.
Ama neden?
Ben bu kitapla bu soruya en güzel cevabı buldum
OKUNMALI
Öfke üzerine yazılmış doyurucu bir eser. Öfkelerimizi nasıl tanıyacağımızı örnek vakalar üzerinden gösteriyor. Öfkesini tanımayan aslında kendisini de tanımıyor, kendisine uzak. Kitabın dili de ağır değil, akıcı.
Öfke sandığımdan daha fazla hayatıma dahilmiş ve aynı zamanda hiç bilmediğim alanlara kapı aralıyormuş. Örneğin anneannemin yaşadığı bir olay annemin etkilenmesi üzerine benim tam o yaşta kriz geçiriyor olmama neden olabilirmiş. Tavşanın suyunun suyunun suyu gibi bir şey. Psikoloji beni şaşırtıyor doğrusu.
Kitap tam da psikoloğumda “güçlü olmak” üzerine konuştuğumuz sürece denk geldi ve bana çok fazla şey kazandırdı. Bu da Allah’ın bir lütfu olacak :)
Sağlam kafayla belki daha sonra tekrar okuyabilirim. Bazı noktalarda çeviriden mi yoksa yazarın tarzından mı bilemiyorum anlamak için çok can çekiştim bu sebeple birkaç nokta kafamda silik kalmış gibi hissediyorum.
Doğaçlama takılacağım, herhangi bir planlamayla okumak istemiyorum. Elbet elime aldığım an ona ihtiyaç duyacağım an olacaktır. Teşekkürler, baylar.
Öfkenin yapıcı bir eyleme dönüşmesi.
Tartışmaların temelinde yatan asıl sorunların es geçilerek, öfke patlamalarıyla sıradan konularda gereksiz enerji harcamanın nasıl gerçekleştiği konusunda çok güzel örnekler veriyor yazar. Kitabı okudukça, kendi adımlarımızı bilmeden, değiştirmeden diğer insanların adımlarını değiştirmeye çalışmanın anlamsız bir çaba olduğunu anlıyor insan. Benzer şekilde kişinin asıl soruna odaklanmayıp düşündüğü/hissettiği şeyde haklı olmayı istemesi ve karşısındaki buna ikna etmeye çalışması, kendi öfkesini arttırmaktan başka bir şeye yaramadığı görülmekte.
Verilen örneklerle birlikte sorunun öfkelenmek de değil, öfkeliyken doğru adımların atılamamasıyla büyüdüğünü görüyorsunuz.
Kitaptaki örneklerin kadınlar üzerinden anlatmasının sebebi, sanırım kadınların daha duygusal, özverili ve düşünceli olması diyebilirim. Verilen birçok klinik örneklerden sonra öneri niteliğindeki son bölüm ise kitabı güzel bir şekilde tamamlıyor.
Öfke Dansı son zamanlarda okuduğum en iyi kişisel gelişim kitaplarından biri oldu. Kitabın içeriği dolu dolu ve güzel tespitleri var.
Kitapta bir kadının üstlendiği rollerde yaşadığı sorunlar, duygular ve çıkmazlar için gerçekçi çözüm önerileri sunulmuş.
Altını çizerek, üzerinde düşünerek, öz eleştiri yaparak ve değişim için adım atarak okunacak kitaplardan.
Kitap kesinlikle her kadının okuması gereken bir kitap!!!
Bu senenin favori kitabı oldu benim için..
Kadınların pasif agresif tavırları, öfkesini yansıtamayıp sonra bir anda patlamaları veya annesiyle olan anlam veremedikleri bitmek bilmeyen tartışmaları..Yani okuyun,okutun bir kitap. Farkındalığınız kesinlikle artacak.
Zamanım kısıtlı birkaç anektod bırakacam sadece;
*Diğerleri için "aşırı yüklenmeyi" bırakıp kendi adına eyleme geçtiğinde değişim sağlarsınız.
*Hepimizin "her şeyi" hissetmeye hakkı vardır ve öfke de buna istisna değildir.
*biraz geri çekilip olayların ardına bakmak iyi gelir.