Tartışmaların temelinde yatan asıl sorunların es geçilerek, öfke patlamalarıyla sıradan konularda gereksiz enerji harcamanın nasıl gerçekleştiği konusunda çok güzel örnekler veriyor yazar. Kitabı okudukça, kendi adımlarımızı bilmeden, değiştirmeden diğer insanların adımlarını değiştirmeye çalışmanın anlamsız bir çaba olduğunu anlıyor insan. Benzer şekilde kişinin asıl soruna odaklanmayıp düşündüğü/hissettiği şeyde haklı olmayı istemesi ve karşısındaki buna ikna etmeye çalışması, kendi öfkesini arttırmaktan başka bir şeye yaramadığı görülmekte.
Verilen örneklerle birlikte sorunun öfkelenmek de değil, öfkeliyken doğru adımların atılamamasıyla büyüdüğünü görüyorsunuz.
Kitaptaki örneklerin kadınlar üzerinden anlatmasının sebebi, sanırım kadınların daha duygusal, özverili ve düşünceli olması diyebilirim. Verilen birçok klinik örneklerden sonra öneri niteliğindeki son bölüm ise kitabı güzel bir şekilde tamamlıyor.