Villa Şakayık beni şaşırttı. Yaprak Öz ile tanışma romanım oldu. Romanın kahramanı Yıldız Alatan bir ev hanımı ama adeta bir dedektif gibi iz sürerek cinayetleri aydınlatıyor. Aynı zamanda bir terzi. Romanın her bölümünün başlığı Yıldız Hanımın diktiği bir elbisenin adını taşıyor. Örneğin: "Şömiz yakalı, bol kollu, önden düğmeli, safari yeşili elbise. Ya da: asimetrik yakalı beyaz bluz ve renkli fistolarla süslü beyaz etek" gibi. Olaylar 1984 te geçiyor. Dolayısıyla o dönemin giyimi, müziği, evler, yiyecek, içecekler, günlük hayat ile harika bir nostalji yaşıyorsunuz. Anlatım hoş, sarkmıyor ve merak ettiriyor. Daha ne olsun. Bir şans verin Yaprak Öz'e. Pişman olmazsınız.
Martin EDEN sadece bir kahraman değildir!
Okuyalı yıllar olmuş olsa da hakkında inceleme yazmaktan keyif alacağım bir eser. İnceleme tartışmaları yaparken savunduğum nokta; bu kitabın ana fikrinin azmin başarısı olmadığıdır. Değerli Jack London`un kısmen de olsa otobiyografisiyle oluşturduğu bu kitabın ana fikri; yanlış amaçlarla doğru bir karar vermenin yanıltıcılığı ve benzer sebeplerle
Mustafa Kutlu’nun bu kitabında üç hikaye yer alıyor: “Menekşeli Mektup”, “Hacca gidebilmek” ve “Kan Üstüne Kan Damlar”. İlk hikayede psikolojik gel-gitleri olan bir postacının hazin evliliği ile, mektuplarını götürdüğü villa sahibinin eşine duyduğu platonik aşk anlatılıyor. İkinci hikaye bir otobüs şoförünün Hac seferini dile getirmektedir. Dönüşte kaza geçiren şoföre yardım eden olmaz. En umulmadık yerden uzanan bir el onu memleketine kavuşturur. Kutlu burada ülkemiz insanının tükenmeyen merhamet ve hamiyetine vurgu yapmaktadır. Son hikaye ünlü Sarıkamış Harekatına katılan ve Ruslara esir düşen iki Türk askerinin macerasıdır. Bunlardan biri hastalanarak ölür, öteki Sibirya’da kaybolur.
Konuşmak imkansızdır. Kelimeler sadece bizim onlara yüklediğimizi sandığımız anlamlarla varlar. Mesela ben “villa” desem, karşımdaki kişinin zihninde canlanan villa ile benim kastettiğim aynı mıdır? Kim bilir, belki de aynıdır, dimi? İşte aynıysa o zaman konuşmaya gerek var mıdır?
Ne kadar konuşursa konuşsun yazar hatta biraz monolog olsun farketmez, belki bunu ispatlayamaz ama ben inandım. Güzel, bir çırpıda okunan, insanın kovasına bir şeyler doldurabileceğini düşündüğüm ve anlamaya çalıştığım bir kitap oldu benim için. Kitabın bir yerinde, ancak anlamaya çalışarak varlığımı zorlayıp onu olgunlaştırabilirim ve ancak böylece dünyayla konuşabilir ve varlığımın dünyada doldurduğu yeri bulabilirim, diyor. Bu cümle bana başka bir yerde okuduğum “NASIL’ını anlıyorum, NEDEN’ini anlamıyorum” cümlesini hatırlattı. Belki de nedenini anladığımda dünyayla konuşabilirim. Belki bir gün kendi varlığımızın sınırlarını fark edip, dünyanın duymamız mümkünsüz sesine, ritmine, müziğine katılırız. Belki de bu yolun sonunda ulaşılacak bir hedef yoktur, belki de sürecin kendisi armağanın kendisidir.
Neyse, konuşmak imkansızdır, vesselam bu kesin. Ama işte bunun için konuşmak gerekir.
200 syf.
10/10 puan verdi
Deneme türünde yazılmış bu eser çoğunlukla otobiyografik metinlerden oluşuyor.Lübnan’da 1910lu-20li yıllarda Dünya’da kıyamet kopmadan hemen önce dedelerinin ninelerinin Arap Maruni’ler ( katolik süryani topluluğu) olarak Lübnan’da - Mısır’da nasıl yaşadığını okuyorsunuz.
Adana’dan tehcirle gelen ninesinin katliamdan kurtulduğunu ima etmesi bir
Pippi serisinin ikinci kitabı. Bir başına yaşamak zorunda kalan küçük kızımız Pippi bu kitapta da merhameti, yardımseverliği, hayata karşı tek başına verdiği mücadelesi, kurduğu sıkı dostlukları ile kalbimizi ısıtacak. Babasına kavuşacak bu kitabımızda Pippi ve babasıyla denizlere gitmesi gerekecek. Ama o denizlerdeki eski yaşamını mı yoksa Villa Villekullada’da kurduğu dostlukları mı tercih edecek?
Çok duygusal bir anımda mıydım bilemiyorum ama okurken gözyaşım bir pıt olmadı değil. Kalbe dokunan hikayeleri severim. Gelsin bakalım serinin 3. kitabı.
