Aslında hiç aklımda olmayan hatta arkadaşlarım okuyacak olmasa asla okumayacağım bir kitaptı İnce Memed. İyi ki kızlar başlamış da ben de arkalarına takılmışım, diyorum şu an.
İsmet İnönü zamanı, ağalığın hüküm sürdüğü bir Çukurova. Fakir köylünün kendi tarlalarında kiracı olduğu o dönemlerin Türkiyesi'ne götürüyor işte kitap bizi. İnce Memed'in çocukluktan başlayan, yetişkinlikte devam eden çatışması; Abdi ağaya karşı çıkışı ve yaşadıkları şeklinde devam ediyor. Aslında bir nevi döneme tarihsel bir bakış kitap. Eşkiyalık, köyde ağacılık, toprak hakkı isteyen köylü, yokluk ve o dönem... Apaçık bir şekilde kitapta ele alınmıştı. Üstelik yazar da samimi, daha çok karşısındakine masal anlatır gibi bir dille yazmıştı.
Kurgu, kalem, karakterler çok iyiydi. Gerçekten bu kadar seveceğim beklemiyordum. Üstelik akıcı olması yoğun bir dönemde okumama rağmen asla sıkmadı, okuması eziyet olmadı. Kurgunun tarihi yönü ve yazım dili çok iyiydi. Ben bazı karakterlerin hikayelerini okuyup bazı sahnelerde daha detay istesem de yine de bu hâli de tam yerindeydi. En çok kalbimi kıran Iraz olurken Hatçe'ye çok üzüldüm. Kitabın bittiği yerden bakarak Memed'in devamında neler yaşayacağını merak ediyorum.
Şüphesiz kitabın en güzel yanı @aydanin_kitaplari @maviyorum @nevracayorumlar @isilin.kitapligi ve 
Emre Emer ile okuması oldu. Semra abla hayalet okuyucu, Işılay daha önce okuyan ve sohbete katılan; Nevroş, Aydan abla, İlknur ve ben de bol bol konuşanlar olduk. Hanımlar iyi ki birlikte okuduk.
Savaş icat eden görmesin cennet!
Siz bu "satırlarda" okurken Yahudiler Almanlar tarafından soykırıma uğruyor.
Ve yine siz bu "satırları" okurken Yahudiler Müslümanları katlediyor. Ne acı değil mi tarihinde büyük acılar olan bir topluluğun tarihte emsali görülmemiş acılar yaşatması Filistin'e.
Ne der 
Yaşar Kemal bir kitabında: "Savaş icat eden görmesin
