106 syf.
·
Puan vermedi
Aslında neler söyleyeceğimi tam olarak bildiğim yerdeyim. Yine de önemli ve bir klasik hâlini almış düşüncemi buraya da not düşmek isterim. Şiir ve şair incelemek pek bana göre olmasa da bana ne hissettirdiğini paylaşmak adına kaleme alıyorum bu incelemeyi.
Bazı Kelimelere Veda Zamanı şairinin vedâ ettiği kelimeleri yeni ve apaydınlık bir kapı gibi açıyor okuyucuya. Adı vedâ olsa da size merhaba diyen birçok cümlenin altını çizeceksiniz.
Çok zamanlı ve duygu geçişli bir derleme olmuş şairin seçkisi. Çok da güzel olmuş bence. Ruhumun dar ve karanlık sokaklarında, şairin üslubunun bir parçası olan soru cümleleri ile savaşırken ben, tuttu elimden beni, çocukluğumun en güzel zamanlarına götürdü... Babasız bayramlarımın acı tadını annemin rengarenk reçelleri ile akladı...
İşte öyle güzel,
Öyle içten,
Öyle dağıttığı gibi toplamayı bilen bir kalemmiş kendileri...
Bence şiirde soru sormak çok ince bir iş ki oldukça başarılı bir şekilde işlenmiş sorular şairin dilinden. Sizi hesaba çekmiş ama şefkati ve umudu elden hiç bırakmamış. Öyle ki "Haydi toparlan, yıkılmak insana değil, binaya mahsus!" derken buldum kendimi, kendi sorgumda...
*******
Yüzündeki bu hüzün kaç kişilik,
Bu kalabalık, bu mahşer,
Bu sessiz çığlık?
*******
Böyle sordukça yordu şair...
Yoruldukça anladım ben,
Hüznümüz kalabalık.
Çokça insan, çokça olay dolmuş
Yüzümüzün çizgilerine...
Yoruldukça anladım ben,
Bir ben daha yok elimde...
Ve yine anladım ben,
Şiir biraz nefessiz, biraz da nefes nefese kalmaktı nihayetinde...
Her şeyi ile tüm şiir sevenlerin önce kalbinde, sonra kütüphanesinde yerini alması gerektiğini düşünüyorum...
Sevgi ve minnetle...
