Geçmişi sonraki kuşaklara aktarılacak bir hazine olarak değil, bir enkaz olarak görüyordu. Benjamin Kültürün sürekliliğini oluşturan değerleri değil; tüketilmiş, bir kenara atılmış nesneleri, kültürel artıkları toplamayı, tarihin imgesini, tarihin en silik nesnelerinde bulmayı amaçlıyordu. Maddi temelini yitirmelerine rağmen tam da bu yüzden çevrelerine son kez ışık saçan, bu ışığın aydınlığında bütün imkânlarıyla son bir kez beliriveren şeyler...
Onu cezbeden bunlardı.
Kötümser, çileci bir bakış. Aynı zamanda bir inanç; miyadını doldurmuş şeylerin etrafını saran halede, bu bir anlık ışımada, hakikatin belireceğine duyulan inanç; olağanüstü bir aydınlanma beklentisi, düşüncenin ufkunda birden belirecek bir mutluluk vaadi. Büyük şehir insanını büyüleyen aşktır, diyecektir Benjamin, ama ilk bakışta değil, 
Son Bakışta Aşk
Walter Benjamin in neyi savunur?
Benjamin, şiddet eleştirisinin ancak şiddet tarihi felsefesi aracılığıyla yapılabileceğini savunuyor (biz buna şiddet tarihinin felsefesinin “yapıbozumunu” da ekleyebiliriz). Benjamin, şiddet, hukuk ve adalet arasındaki ilişkinin "yapıbozumunda" birçok karşıtlıklar çifti kurar
."Alman filozof, edebiyat eleştirmeni, kültür tarihçisi ve estetik kuramcısıdır" Walter Benjamin
"Son Bakışta Aşk´ın bugünkü okurları daha şanslı çünkü artık Pasajlar´la, Moskova Günlüğü´yle sürdürebilirler Benjamin okumayla
#Buyurun efendım Son Bakışta Aşk
