Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Bu kitaba çok haksızlık yapmış toplumu ince ince eleştirmesi mutluluğun bir anlık hatayla mustsuzla dönüşmesini , birinin adı çıkacağına canı çıksın kelimesinin doğruluğunu , isteklerin gelecekti sonuçları o anki arzudan daha kıymetli olduğunu , fazla şiş egonun insanın başına ne işler açabileceği , saçma sapan kuruntuların insana ne kadar zarar verdiğini ve buna benzer çok güzel konuları kısa ve öz hikayelerle çok güzel tasvir edilmiş bir kitaba bence baya bir haksızlık edilmiş en az bir kere okunması lazım bir kitap
Art arda Tomris Uyar okumak bende yazarın kendisine karşı bir tür ısınma başlattı. Fakat ne yazık ki Gecegezen Kızlar okuduğum diğer iki eserine nazaran sönük kaldı. Bu eserdeki hikayeler genellikle belirsizlikler ile dolu ama bu, hikayelere sempati duymanızı engellemiyor. Kimi zaman öyle olur değil mi? Belirsizlikler varken bile birşeylere sempati duymayı başarırız. Sokakta birini görürsünüz mesela iyi bir davranışta bulunduğu için bir sempati duyarsınız. O kişiyi hayatınızda bir daha görmeyecek olmanız veya ismini bilmemeniz birşey değiştirmez değil mi, o sempatiyi azaltmaz? Ama gelip geçici bir yakınlıktır bu da zaten. Ertesi gün unutursunuz bile. İşte bu eser de bu şekilde; karakterlerin ismini, olayların geçtiği yerleri bilmiyorsunuz ama içiniz ısınıyor hikayeye, "dur devamını da okuyayım" diyorsunuz. Fakat fazlaca bir etki bırakmayan hikayeler vardı bu eserde. Bu yüzden "anlık" bir eser olmuş Gecegezen Kızlar. Ama hikayeler kötü mü o kadar? Kötü denemez ama diğer öykülerinin yanında bu eserdeki öyküleri başta söylediğim gibi sönük kalmış. Yine de okumaya değer. Eğer Tomris Uyar okumaya başlayacaksanız Yaza Yolculuk'tan başlayın derim. En etkili hikayeler, okuduğum üç eseri arasında onda. Bu aralar Tomris Uyar ile canınızı sıkmış olabilirim ama mazur görün, inceleme yapmadan edemedim..
Çocuk olduğumuz zamanlar, belki de tüm hayatımız boyunca en saf, en temiz olabileceğimiz zamanlar. Dünyayı, bedenimizi, kimliğimizi anlamlandırmaya çalıştığımız ve bu noktada çevremizdeki “büyük”lerden yardım alamadığımız oranda da her şeyi kendimizce değerlendirdiğimiz bir süreç çocukluk. Rol model aldığımız büyükler karakterimizi şekillendirir.
Nihayet bir İhsan Oktay Anar kitabı okuyabildim. Yazarın eserlerinin tamamı artık küçücük, tertemiz ve pırıl pırıl kütüphanemin raflarında bekliyor beni. Zafer'in çok çok güzel ve ince hediyesi onlar, o yüzden okunacakları zamanı bekleyerek raflarda dinleniyorlar. Kütüphane tasfiyem sona erdi, bir ay kadar olacak neredeyse. Ülkenin başka
KAN RENGİNE BOYANMAK
YouTube kitap kanalımda Boyalı Kuş kitabını yorumladım: ytbe.one/danHMzhKVrY
Şubat 2014. İkinci Dünya Savaşı'nın 70 yıl sonrası.
Polonya'nın Oświęcim şehrindeki Auschwitz Birkenau toplama kampında dolaşıyorum. Soğuktan nefesim donuyor. Aynı doğduğum yeri hayatımın en başında belirleyemediğim gibi Auschwitz Birkenau'da da
Kitap 17 kısa öyküden oluşuyor.
Sade diliyle, insanların hüzünlü hayatlarında yer aldım yazarla beraber. Yazar, hızla ilerleyen dünyada anlık duruşlarla çevreye bakıp, yoldan geçen birinin ‘ içinde kim bilir ne gibi hüzünler yeşertiyordur şimdi’ diye düşünüp onların yanında olmak istemiş sanki. Zaten eksik olan bir şey var hayatta. Gittikçe de eksikliği artan. “Başkasının derdiyle hemhal olabilmek.” Onun kederiyle kederlenebilmek. Okuduğum hüzün dolu hikayelerin umut dolu yönü buydu bana göre. Böyle hikayeler okuyunca -Sabahattin Ali’den beri- sıradan gördüğüm insanlara öyle bakamıyorum artık. Kimseyi sıradanlaştıramıyorum. Bazı hayatlar boş ve gereksiz diye düşündüğüm anda acılar ve hüzünler her insanın ki ne kadar da gerçek diyorum.
