Söze nasıl başlayacağımı bilmiyorum, çünkü karmakarışık hissediyorum kendimi. Sonunda bitirdim büyük bir heyecanla başladığım romanı. Hangi güzelliğini anlatsam diğeri yarım kalacak, neresinden bahsetmem orası yarım kalacak.. Anlatılacak pek bir şey yok aslında romanı okuyanlar ne demek istediğimi anlayacaktır.. Nazan Bekiroğlu'nun kalemi muazzam muhteşem, cümleleri o kadar güzel ki bu güzelliğin içinde kayboluyordum okurken.. Kitapta bütün hisleri yaşadım acıyı, mutluluğu, aşkı, çaresizliği, umudu, umutsuzluğu ve en çokta hamd etmeyi şükretmeyi.. Çünkü acı ne kadar büyükse sabrı da o mükafatı da o kadar güzeldi.. Kitaptakilerden bahsetmeyeceğim heyecanı büyüsü bozulmasın diye. Okumak isteyenlere okumakta tereddüt edenlere tek söyleyeceğim hemen okusunlar hiç düşünmeden, pişman olmazsınız çok eminim.
Sonsözümü Nazan Bekiroğlu'nun kendisinin yazdığını düşündüğüm ve çok beğendiğim güzel şiirle bitirmek istiyorum;
"Hemi aşkem hemi sûzem, hemi derdem hemi dağem.."🥀