Hız kasislerinin bizi yavaşlatan değil bizi koruyan ve sürüş deneyimimize farkındalık katan olgular olduğu önermesiyle günümüzün hızına alternatif, daha doyumlu bir hayat mümkün.
Hızlıca ve kolayca olandan ziyade bize özel, düşünülmüş olan bir anı olarak hatırlanabiliyor. Makine gibi çalışan değil, insan gibi kusurlu olanın mükemmelliğine olan arzumuzu hatırlamakla, biraz yavaşlamakla, filtreleri kaldırıp gerçek olanın gözlerine bakmakla, engellerin bizi çözüm üretmeye teşvik ettiğini hatırlamakla başlayabilir miyiz?