Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Özet : Vazgeçmek Bir Özgürleşmedir
Roman, Johann ve Adele Veraguth'un yaşamına odaklanmıştır. Veraguth aile üyelerinin artık birbirleri ile olan sevgi ve muhabbet ilişkisi sönmüş, bunun yerine icap eden'in yapıldığı bir hal ile devam etmektedir. Bu durum büyük oğulları Albert'in kendilerinden uzak bir yerde yaşamasına neden olmuştur; küçük oğul Pierre ise ailedeki
Kitaplara arka kapak yazılarını okumadan başlamayı severim. Nitekim bu kitapta da bunu uyguluyordum. Ama böyle yarısına falan geldiğimde şöyle bir göz gezdireyim diye baktım. Bakış o bakış. Güzelim kitapta en önemli olan olayı bam diye okumayayım mı ben. Siz sakın buna düşmeyin diye incelemenin başında belirtmek istedim.
Bu arka kapak olayı bittiğine göre romandan bahsedebilirim. Oldukça durağan bir romandı. Ki zaten olayın geçtiği yer, sınırlı bir alanı içine aldığı için bunun sebebini anlıyorsunuz. Neresi bu yer derseniz, Rosshalde malikanesi ki kitaba da ismini vermiştir. Bir de bu malikanede yaşayan ailemiz var tabi ki. Bu aile ressam baba, piyanist bir anne ve iki oğuldan oluşmakta. Anne ve baba mutsuz bir evlilik içindeler, bitmesi gerekirken bitemeyen. Bunun sebebi de en küçük oğulları. Özellikle ressam babanın düşkün olduğu. Peki bu böyle daha nereye kadar gidecektir?
Yazarın hayatından izler taşıdığını hem hikayede hem de bendeki eski baskı olduğu için kitabın kapağında görüyoruz. Ressamlık, Hesse'nin de bir parçası olduğu için taşlar yerine oturuyor. Başta malikaneyi -her ne kadar o olmasa da- kapak resmindeki gibi kafamda canlandırdığım için tatlı bir hikaye beklerken hüzün kokulu bir anlatıyla karşılaşmak da bir diğer sürpriz oldu bana.
Eğer bu kitabı tek bir cümleyle özetlemem gerekirse, bir ailenin çökmüş olan yapısında son kalan parçasının da düşmesini anlatıyor diyebilirim.
Hesse’ye giriş niyetinde okuduğum bir roman oldu Rosshalde. Hırs, kıskançlık, çaresizlik ve mahkumiyet başarılı bir şekilde işlenmişti. Rosshalde, Veraguth ailesinin yaşadığı malikanenin adı. Bir zamanlar içindekilerin neşesiyle ve umutlarıyla aydınlanan fakat yıllar içerisinde aile bireylerinin birbirini yaralamasıyla iç karartıcı bir hale gelmiş
"Rosshalde" Alman doğumlu İsviçreli yazar Hermann Hesse'nin 1914 yılında yayımladığı yarı otobiyografik drama eseri. Tek kelimeyle mükemmeldi.
Kendisinden okuduğum dördüncü kitap ve şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki hepsi birbirinden güzeldi. Tahminimce yazarın kötü eseri yok hepsi başyapıt niteliğinde.
Bu eserinde mutsuz bir çiftin, çocukları üzerinden yaşadıkları aile krizlerini ve sonrasında ne tür yanlışlıklar yaptıklarını anlatan son derece etkileyici bir eser..
Özellikle son bölümleri yürek burkuyor. Hesse'nin en sevdiğim yönlerinden biri dr her konu da okuyucu düşündürtüyor..
Her eseri farklı tema içeriyor ve bir şekilde benzer bir sorgulatma yolu buluyor. Bu kitapta yer yer başkaraktere yer yer de yan karakterlere yoğunlaşıyorsunuz. Temel de aile içi sorunlarının ne gibi sonuçlar doğuracağını ve bu sonuçların nasıl ve ne şekilde kişiye etki edeceğini en olası biçimde aktarmış.
Şahsen ben çok beğendim. Hesse ve Avrupa edebiyatı sevenlere öneriyorum.
Rosshalde; parçalanmanın eşiğinde bir aileyi barındıran hüzünlü malikane...
"Davul bile dengi dengine deriz" hep...Aslında ünlü ressam Bay Veraguth ile piyanist eşi Bayan Veraguth dışarıdan bakıldığında denk görünüyordu.Lakin Rosshalde'yi gören, onların yaşamına tanık olanlar bunun hiç de göründüğü gibi olmadığını anlayabilirdi...
Peki neydi denk olmak ? Ruh eşini bulmak neydi? Belki de sanatını her şeyden üstün tutan insanlar evliliğe uygun değildi!
Tüm bunlar hiç bir eksiği olmayan Rosshalde malikanesinin bir yuva olmasına engeldi...
Herman Hesse'nin okuduğum 3. eseri Rosshalde...Daha evvel Siddartha ve Bozkırkurdu kitaplarını da severek okumuştum...
Yazarın kitaplarının ortak yönü psikolojik yönünün ağır basıyor olması ve okuyucuya bir şeyler katıyor olması.Bu kitapta ise kendi yaşamından izler taşıyor.Bir yandan ressam oluşu bir yandan isyankar ruhuyla barışma girişimi anlamına gelen uzun Hindistan yolculuğu hikayeye yansıyor.Ayrıca tüm aile bireylerinin yalnızlığını da çok güzel yansıtıyor.
Üzüldüm bu aileye ve Aytmatov'un Beyaz Gemi kitabı geldi aklıma..Beyaz Gemi kitabındaki çocuk balık olmak istiyordu , Rosshaldedeki Pierre ise kuş...
Geçmişimizi ve tekrar edilmez yazgımızı kabullenmek ve kendimizi keşfetmek için çaba harcamak gerekir...Öylece oturup beklemek çözüm değildir...
Kesin tavsiyemdir , mutlaka okuyun.
Kitapta parçalanmış bir ailenin hayatını kaleme almış. Rosshalde malikanesi çok güzel bir yer fakat içinde yaşayan insanlar çok mutsuz. Evli çiftin mutsuzlukların çocuklardaki etkisini ve işine odaklanmış ailesine pek vakit ayıramamış babanın pişmanlığını dile getirmiş. Kitaptaki betimlemeleri çok sevdim, sanki orada dışarıdan o aileyi izliyormuşum gibi hissettim. Yazarın kendi yaşamından izler taşıyor.