13.-14. yüzyıllarda Ahilik (lonca dernekleri) ile başlayan Şii etki, 15. yüzyılda Hurifilik (harflere kutsal anlamlar yükleyen dinsel akımın) eliyle arttı. 16. yüzyılda Safeviler (İran'da Şah İsmail'in kurduğu devlet) zamanında en uç noktasına çıktı.
Burada altını kalın çizgilerle çizmemiş gereken nokta başlangıçta Alevi dininin içinde Şiilik yoktu.
"Eski tarihi kaynakların hiçbirinde, Anadolu kırsal kesiminde ve köylerinde Şii'likten, özellikle de aşırı Şiilikten hiç söz edilmemiştir. (...) Örneğin Baba İlyas, Hacı Bektaş, Şii değildir. Gerçekte Şii'lik, Safavi propagandasıyla politik görünümlü bir uç noktaya varıp ulaştı".[1]
Sayfa 146 - Ütopya Yayınevi