Askerler, öldürülmüş düşmanlarını görünce kusuyor ve gördüklerini bir daha hafızalarından atamıyorlar. Savaş travmalarının hayat boyunca çekildiği Antik Yunan'dan bu yana bilinen bir gerçek. Sofokles'in oyunlarında "kutsal delilik" olarak adlandırdığı şeyi bugün bizler post-travmatik stres bozukluğu (savaş sonrası nevroz) olarak biliyoruz.Eski askerlere tanık oldukları öldürme eylemleri sorulduğunda, savaşın üzerinden on yıllar geçmiş olmasına rağmen gözyaşlarını tutamadıkları görülüyor.
- Bu yaşamak değil. Yaşamı öğrenmedir. Asıl gerçek hayat, hükümette memur olmakla başlar. İşin gerçeği bu, diye düşünüyordu.
Acıya Tutunmak
Bazı trajik acılar, hiçbir zaman geçmişte kalmaz. Bilakis insan ne yapar eder, geçmişi şimdiye taşımanın yolunu bulur. Bulur, çünkü kalbinde bir yer sızlıyordur ve hayata tutunmanın tek yolu ise acıdır. Acıdan hayat devşirmek de denebilecek bu durumlarda kişi, ne yazık ki acıdan beslenir. Her gün acısını büyütür ve aynanın karşısına geçip o büyüttüğü ve zamanla kutsadığı acısına seslenir. İşte burası, insanın kendini tekrara düştüğü ve işin sarpa sardığı andır. Zira acı acıyı doğurur ve bu durum kişide telafisi zor duygu kırılmaları ve kişilik zedelenmelerine sebebiyet verir. Evet, hayat her gün yeni bir tecellisi ile insanın karşısına çıkar. Bazan yıllar öncesinde kalmış bir acıyı makyajlayıp önümüze sürebilir. İrfan da burada ortaya çıkıyor. Hayatın üzerimizdeki tecellilerini okuyup tevekkül ile olaylara yaklaşabilmekte. Şurası bir gerçek ki insanın tekâmülü böyle böyle gerçekleşiyor. Düşmeyi öğrenerek... Düştükten sonra kalkmanı öğrenerek...
En'âm / 135. Ayet
Onlara şöyle de; Ey kavmim, elinizden gelen ne varsa yapın, Şüphesiz ben de vazîfemi yapmaya devam edeceğim.
Şu dünya yurdu kime kalacak? Ve bu hayat sona erince
Kim sevinip mutlu olacak elbette bileceksiniz.
Gerçek şu ki ; zâlimler kurtuluşa eremezler!
Ah! Zihnimizdeki canavarlar ve hayaletleri kulak asmak yerine, gerçek hayattaki kötülüklerle yetinseydik zavallılığımız ne kadar katlanılır, hayat ne kadar güzel olurdu.
''Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır,,''dedi sakince.
Dönüp ona baktığımda elleri cebinde,bakışları yağmurdaydı.''Hocanın okuduğu İnşirah suresi böyle söylüyor,''dedi ona bakmayı sürdürünce.''Zor günlerimde bana destek olan bir ayettir.''
Ne diyeceğimi bilemeyerek bir an durup
"
Hayat okulu bakış açısıyla, gerçek bir ders.
"
Sayfa 76 - Doğan yayınlarıKitabı okuyor
Gerçek cesaretin temeli kişinin kendi olarak gelişmesinden korkmaması.
Sayfa 68Kitabı okuyor
