Acıya Tutunmak
Bazı trajik acılar, hiçbir zaman geçmişte kalmaz. Bilakis insan ne yapar eder, geçmişi şimdiye taşımanın yolunu bulur. Bulur, çünkü kalbinde bir yer sızlıyordur ve hayata tutunmanın tek yolu ise acıdır. Acıdan hayat devşirmek de denebilecek bu durumlarda kişi, ne yazık ki acıdan beslenir. Her gün acısını büyütür ve aynanın karşısına geçip o büyüttüğü ve zamanla kutsadığı acısına seslenir. İşte burası, insanın kendini tekrara düştüğü ve işin sarpa sardığı andır. Zira acı acıyı doğurur ve bu durum kişide telafisi zor duygu kırılmaları ve kişilik zedelenmelerine sebebiyet verir. Evet, hayat her gün yeni bir tecellisi ile insanın karşısına çıkar. Bazan yıllar öncesinde kalmış bir acıyı makyajlayıp önümüze sürebilir. İrfan da burada ortaya çıkıyor. Hayatın üzerimizdeki tecellilerini okuyup tevekkül ile olaylara yaklaşabilmekte. Şurası bir gerçek ki insanın tekâmülü böyle böyle gerçekleşiyor. Düşmeyi öğrenerek... Düştükten sonra kalkmanı öğrenerek...
·
69 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.