"Onu tanımadan evvel, sanki karanlıklar içinde uyuyakalmıştım. Sonra bir gün o çıktı geldi ve beni uyandırıp ışığa doğru yönlendirdi. Etrafımda birbirinden bağımsız halde dolanan her şeyi sonsuz bir iple birbirine bağlayıp, onları rengarenk bir dantel gibi örmüştü. Can yoldaşım, en anlayışlı, en yakın dostum olmuştu. Beni herkesten daha iyi anlayan, hayatımdaki en değerli varlıktı o. Dünyaya olan karşılıksız sevgisi beni büyüleyip, ruhumu zenginleştirdi ve zor günlerimde ayakta kalmamı sağlayan güç kaynağı oldu."
Hüzün ve sevinç, insanların içinde yan yana, neredeyse birbirinden ayrılmayacak gibidir; fark edilmesi zor, akıl almaz bir hızla birbirlerinin yerini alırlar.