Ölümünle kaçırdın ağzımızın tadını,
Neden gizleyip durdun bu acı maksadını? Sezdirmeden koyuldun ebediyet yoluna,
Anıyoruz ardından -ağlayarak- adını.
Tabutun başımızda, gözyaşıyla yürüdü.
Savrulan ahlarımız mezarını bürüdü.
Çekildin sen bir avuç toprağın hârimine,
O kadar ağladık ki, gözlerimiz çürüdü.
Neden bilmem Yaradan, mezarını er kazdı?!Sana canlar verilse, kurban olunsa azdı.
İstiklal'in Marşı'nı, Ordunun süngüsüne,
Senin çelik kalemin, zırhlı parmağın yazdı.
Sen ey kahraman şâir,cihan kadar ağırdın!
Gürüldedin, milletin zincirlerini kırdın! Ufuklardan saldıran çılgın istilâlâra, Yanardağlar kesildin, devler gibi haykırdın!
Bir elinde kalemin,o bir elinde Kur'an,
Dolaştın cephelerde, şehirlerde durmadan. Şahlanan, şahlandıran Mehmetçiği sen oldun! Minnetdar sana millet, minnetdar sana vatan!
Sen ey Âkif, büyüksün! Büyük değerin vardır! Bunu takdir etmemek bize en büyük ârdır! Gömüldün Çanakkale Şehitleri yanına,
O kadar ulusun ki, sana fezâlar dardır!
Uyu artık haşre dek, İlahî makberinde,
Ruhun yüzsün Allah'ın Rıdvan-ı Ekberinde!