Moby Dick'i sadece bir balina avı öyküsü saymak ne denli yanlışsa, Sineklerin Tanrısı'nı da çocuklar için yazılmış bir serüven romanı saymak o denli yanlıştır. Hatta Sineklerin Tanrısı'na roman demek de yersizdir; çünkü bu kitap bir roman değil, gerçekçi bir anlatımla yazılmış olmakla beraber, bir alegoridir, yani simgesel anlamları olan bir öyküdür.
Niçin bir yandan ölülerin anlatılmaz bir mutluluk içinde yattıklarını ileri sürer, bir yandan da ölenler söz konusu olunca avunma nedir bilmeyiz? Niçin tüm yaşayanlar, tüm ölülerin susmasını isterler?
Puanım 3/5 (%63/100)
Bariz Moby Dick'den esinlenme olan bu kitabı da çocukken okumuştum. Ve yine bana zorla okuttukları için çok beğenmemiştim. Bir de tabii okuması da zor bir kitaptı bence. Zaten Moby Dick de çok sevmem orası ayrı konu. Gerçi bunu okuduğum zaman Moby Dick henüz okumamıştım diye hatırlıyorum. Hemingway'in yetenekli olduğu ortada ama bir Amerikan Kültürü ve Edebiyatı lisans/yüksek lisans öğrencisi olarak ben kendisinden çok haz etmiyorum. Yine de yani adam bu kitapla Pulitzer kazanmış, o yüzden saygı duymak lazım. Genel olarak okuması zor olsa da güzel bir kitaptır. O mavi kapağını hiç unutmam, kitaplıkta görür gibi oluyorum ara sıra.
Çok sürükleyici ve güzel bir kitap ... Hele ki günümüz dünyasının İnternet bağımlılığı tehlikesine karşı güzel akıcı ve öğretici ne okuyabilirim? in en güzel cevaplarindan biri... Acaba diyorum bu kadar büyük eserlerin yazarları ölmeden önce değeri bilinseydi ne olurdu ?....
Moby DickHerman Melville · Yapı Kredi Yayınları · 20215.7k okunma
Her ikisini de, karayı da denizi de şöyle bir düşünün. Kendi benliğinizle bu iki şey arasında garip bir benzerlik sezmiyor musunuz acaba? Çünkü tıpkı o korkunç okyanusun yeşil toprağı çevrelediği gibi, insanoğlunun ruhunda da huzur ve sevinçle dolu bir Tahiti adası vardır; ve yarı yarıya gizemli kalan bir yaşam, olanca korkunçluğuyla bu adayı çepeçevre sarar. Tanrı seni korusun! Bu adadan uzaklaşma sakın; bir daha geri dönemezsin.
Yaşam dediğimiz bu acayip, bu karmakarışık işte, öyle garip anlar olur ki, insan şu koca evreni büyük bir şaka olarak görür. Bu şakayı pek anlamasa bile, kendisiyle alay edildiği kuşkusuna düşer. Gene de yürekli kalır,