EDİRNE MEBUSU ŞEREF BEY’E
Şeref Bey,
Şimdiye kadar Millet Meclisinde sesinizin çıktığını hiç işitmemiştik. Halbuki 21-kânunusani-1934 tarihli Hâkimiyeti Milliye de, bana dair yazdığınız yazıda eski bir müverrih gibi konuşuyorsunuz. Tarihten salâhiyetle dem vurmanın moda olduğu şu zamanda, sizin de hiç bir ilmî salâhiyetiniz olmadan bu mevzua
Hazırlıksızlık. Çıplak bir apartman dairesi. Ölgün gün ışığı. Uzun, kara bir piyano: müziğin kefeni. Ucuna bir kadın şapkası konuvermiş, kızıl çiçekli; ve bir şemsiye, kılıfında. O'nun silahları: bir miğfer, soyluluk armalarının kırmızısı, savaş alanında kör bir mızrak, yas karası.
Sonsöz: Sev beni, sev şemsiyemi.
Broy YayınlarıKitabı okudu
Aslında her şey bir rüyayla başladı.Sahi rüyalara inanır mısınız?
Ben inanmazdım.Ta ki aynı rüyayı birkaç kez görene kadar...Uyandığınız an ya da günün herhangi bir anında ne yaparsınız yapın rüyanızın tamamını hatırlayamayacıksınız.
Her seferinde en fazla yarısı ya da küçük bir bölümü tamamlanmış bir hikayeye bakar gibi bakacaksınız rüyalarınıza...
Bir rüyanın peşinden koşmak kimilerine anlamsız gelebilir,bense bununla ilgilenmiyorum.Sadece kaıbimin sesini dinlemek istiyorum çünkü kalbimi hafife almaktan,sezgilerimi görmezden gelmekten korkuyorum.Siz sadece şunu düşünün,ya gördüğünüz rüyayı sizinle birlikte bir başkası daha görüyorsa?Ya siz de o başka bir şeyi yaşıyorsanız ama haberiniz yoksa?
Aşk başka bir şeydir.Bazen gördüğünüz rüyanın içindeki mor bir şemsiye,bazen mesafelere inat yanı başınızda duran bir gazoz kapağı,bazense zamanın içinde saklanan gizli bir zamandır aşk.
+Nasıl gidiyor?
-Sevgilim olduğu için artık kızlarla konuşmuyorum.
+Sevgilin benim salak.
-Çalışmaktan kör olduğum için seni tanıyamadım, özür dilerim.♥
+Seni sevdiğim için özrünü kabul edeceğim
Sayfa 266Kitabı okudu
Kiliseye nadiren gider , hiç ava çıkmaz, operaya hiç uğra mazdı. Bu uğraşları burjuvazinin sıradanlık J an olarak gör düğünden din adam l arı, av köpeği uşakları, opera sanatçı ları umurunda değildi. Maiyeti yoktu. Dışarıya koltuğunun altında bir şemsiyeyle çıkardı ve bu şemsiye uz u n zaman takmadığı tacın halesi görevini gördü. Biraz duvarcı, biraz bahçıvan, biraz da doktordu; atından düşüp bayılan bir arahacıyı hacamat ederdi; Louis-Philippe tıpkı hançerini ya nından ayırmayan II I . Henri gibi her yere neşteriyle giderdi.
Tedavi etmek için kan döken bir kralı ilk kez gören kralcılar , bu gülünç kralla alay ediyordu.
