İki savaşçı, kızıl bir toz bulutunun içinde karşı karşıyaydılar. "Ben yeryüzünün gelmiş geçmiş en büyük krallığını kurmaya geldim. Ve Doğu Okyanusu'nun dalgalarına varana dek de durmayacağım." dedi İskender. "Ben de bundan korkuyordum." "Ya sen? Sen bir kral değilsin, hatta Pers bile değilsin Komutan Memnones. Neden bunca ayak diriyorsun?" "Çünkü savaştan nefret ediyorum. Senin gibi şan peşine düşüp, dünyayı kana bulayan çılgın ve düşüncesiz insanlardan nefret ediyorum!"
Yeter ki savaş çıkmasın. Öyle korkuyorum ki savaştan!
"- Babamı öldüren kıza gönül vermek alçaklık olmasın diye korkuyorum. - Babanı tuzakta, pusuda değil , savaşta öldürdü . Kişi çadırda doğar, çayırda ölür . Tanrı'nın koyduğu yasaya karşı gelinmez."
Sayfa 185Kitabı okudu
"Savaş! Yine savaşı düşünmeye başladım. Fazla kalmadı, orası kesin. Peki kim savaştan korkuyor? Bir başka deyişle, kim bombalardan ve makineli tüfeklerden korkuyor? 'Sen!' diyorsunuz. Doğru, ben korkuyorum; onları görmüş olan herkes korkar. Fakat asıl önemli olan savaş değil, savaştan sonrası. İçine batacağımız dünya; nefret dünyası, slogan dünyası. Paramiliter üniformalar, dikenli teller, kauçuk coplar. Ampullerin gece gündüz yandığı gizli hücreler, sizi uykunuzda izleyen dedektifler. Geçit törenleri, üstünde devasa yüzlerin olduğu posterler ve sağır olana, ona sahiden taptıklarına inanana kadar Lider'e tezahürat yapan milyonlarca kişilik kalabalık - ama bu arada, içten içe ondan kusacak kadar nefret ediyorlar. Bunlar olacak. Yoksa olmayabilir mi? Bazı günler imkansız diye düşünüyorum, bazı günler kaçınılmaz diye."
Sayfa 165 - Can YayınlarıKitabı okudu
