Makber
Eyvah! Ne yer ne yâr kaldı,
Gönlüm dolu âh u zâr kaldı,
Şimdi buradaydı gitti elden,
Gitti ebede gelip ezelden
Ben gittim o hâksâr kaldı,
Bir gûşede târumâr kaldı;
Baki o enis-i dilden,eyvah!..
Beyrut’ta bir mezar kaldı.
Günümüz Türkçesi: "Eyvah! Ne yer ne de sevgili kaldı. Gönlüm ah ve ağlama ile dolu kaldı. Şimdi buradaydı, (ama) elden gitti. Ezelden gelip ebede gitti. Ben gittim, o toprak içinde kaldı. Bir köşede perişan kaldı. Eyvah, o gönül arkadaşından geriye (kala kala) Beyrut'ta bir mezar kaldı."
ABDÜLHAK HÂMİT TARHAN
Bir tatlı bakışla, bir gülüşle,
Eyyâm-ı hayatımı tamam et.
Güller gibi meyl-i ibtisâm et,
Dağ-ı dile çâre bul, merâm et! ..
Bir tatlı bakışla, bir gülüşle
Eyyâm-ı hayâtımı tamâm et! ..
(....)
Her yer karanlık pür-nûr o mevkî? ..
Mağrib mi yoksa makber mi yâ Râb!
Yâ hâbgâh-ı dilber mi yâ Râb,
Rüyâ değil bu ayniyle vakî.
(...)
Sen öldün, ölüm güzel demektir,
Ölsem yaraşır gamınla her gün.
Eyvah!Ne yer ne yar kaldı
Gönlüm dolu âh u zâr kaldı
Şimdi buradaydı gitti elden
Gitti ebede gelip ezelden.
Hâlid Turhan Arıcan (1901-1976)
Hâlid Turhan Bey çok kültürlü bir insandı. Bilhassa yakın tarih ve devlet ricâli hakkındaki malumatı emsalsizdi. Kitap hastasıydı. Hâli vakti yerinde olmadığı halde, eline üç kuruş geçse, kitap alır koyardı. Sandık odası gibi bir odada, bazısı ceylan derisi ile ciltli çok hususî kitapları vardı. Her hafta sahaflara uğrardı. Hanımı bile bundan müşteki [şikâyetçi] idi.
Nâzik, ağırbaşlı bir zât idi. En sevmediği kişiler hakkında bile itinâlı konuşur; meselâ kendisine kötülüğü dokunmuş Hasan Âli Yücel için nihayet "Kendisine yazık etmiş biridir” derdi.
Sayfa 557 - Arı Sanat Yayınevi, 3. Baskı (2018)Kitabı okudu
