Sadece Livaneli'nin değil, Erdal Öz'ün mektuplarını da okumayı çok isterdim. Yanlış hatırlamıyorsam Öz'e ait sadece iki tane mektuba yer verilmişti. Cem Akaş, başlangıçtaki notunda Livaneli'nin tüm mektupları sakladığını, yıllar önce Öz ailesine teslim ettiğini ancak dosyayı bulamadıklarını belirtmiş. Bulunursa, kitabın genişletilmiş baskısında okura sunulacağını da eklemiş. Umarım bulunur ve o mektupları da okuyabiliriz. Çok severek okudum.
Yazarın tarzı çok farklı. Eski kitaplarına, kararkterlerine gönderme içeriyor.
Bu yüzden kitabı çok anlayabildiğimi söyleyemem ama konu olarak; gizli bir örgütün perygamberlerini bulma hikayesi olarak görebiliriz. Bol sevişme sahnesinin olduğu, kelime şakalarının çokça kullanıldığı bir kitap. Sevişme sahnelerinden hiç rahatsız olmadım ama bazı kelime şakalarından rahatsız oldum. Çocuklar bile yapmaz denir ya o biçimdeydi. Neyse konu değişik, anlatım biçimi değişik, tarzı değişik ve bütün bunlara rağmen çok hızlı okuyabildiğiniz, sayfa sayısı olarak uzun gibi gözükse de kısa bir kitap.
Bu metin de, düşünce özgürlüğünün on yıllardır tartışıldığı ama pek az ilerleme sağlanabildiği, dinsel inancınsa hala tabu sayıldığı Türkiye için çok önemli bir kaynak niteliğinde.
