Ayşegül Akbulut
@aysegulakblutt
Okurgezer
16 Şubat 1998
73 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Tarihi düşündüğümde ve içinde yaşadığımız dünyaya baktığımda, endişe duymadan edemiyorum; içimi büyük bir üzüntü ve öfke kaplıyor; iç geçiriyorum ve şunu kabul etmek zorunda kalıyorum: ya doğa insanla insan arasında büyük bir fark gözetmiş ya da dünyaya şimdiye dek egemen olan medeniyet son derece taraflı davranmış.
Sayfa 9
60 syf.
9/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Bre zavallı insan, az mı derdin var ki kendine yeni dertler uyduruyorsun.
Sayfa 25
Biz insanlar öteki yaratıkların ne üstünde ne altındayız. Bilge der ki, göklerin altındaki her şey, aynı kanunun ve aynı kaderin buyruğundadır.
Sayfa 19
Kendini beğenmek insanların özünde, yaradılışında olan bir hastalıktır. İnsan yaratıkların en zavallısı, en cılızıdır; öyleyken en mağruru da odur.
Sayfa 19
Bence bu kendini beğenme illetinin esası, kendinden pek fazla hoşlanmak, kendi kendine hayasızca aşık olmaktır. Bunun en iyi devası kendinden söz etmeyi yasaklayan ve böylece bizi kendimiz üzerinde düşünmekten büsbütün alıkoyanların dediklerinin tam tersini yapmaktır. Gurur insanın düşüncesindedir; söze dökülen onun çok küçük bir parçasıdır.
Sayfa 8
İnsanın kendini anlatmasından daha zor ve daha yaralı hiçbir şey yoktur.
Sayfa 6
Demades'in dediği gibi, doğrudan hiç ayrılmıyorum. Ruhum bir yerde durabilseydi, kendimi denemekle kalmaz, bir karara vardırırdım: Ruhum sürekli bir arayış ve oluş içinde.
Sayfa 4
Bakın ne diyor: "Bütün insanları hemşerim sayıyorum. Bir Polonyalıyı tıpkı bir Fransız gibi kucaklıyorum. Dünya ile akrabalığımı kendi milletimle akrabalığımdan üstün tutuyorum. Doğduğum yerin pek o kadar heveslisi değilim. Kendi düşüncemle vardığım yeni bilgiler bana, sırf tesadüflerle edindiğim hazır ve gelişigüzel bilgilerden daha değerli gelir. Kendi kazandığımız dostluklar nerde, iklim ve kan dolayısıyla bağlı olduğumuz dostluklar nerde!"