belki de küçük kalbimdekileri sessizlikte
saklamaya gücüm yoktur benim
bırak şarkım söylesin sırrımı
bırak gizlediğimi ortaya dökeyim
kayıp bir güneş misali hatırlıyorum onu
aşkımı düşünüyorum geçmişte kalsa da
ağlıyorum kandan boğulmuş o kalp için
"bu şiir... acıdan başka ne verdi sevgilim bana"
Sayfa 64Kitabı okuyor
Günün birinde Parapine, o zamanlar hâlâ konuşuyordu, sofradayken ona Etik’ten yoksun olduğunu söyleyivermişti dobra dobra. İlk ağızda Baryton bu lafa gücenmişti. Sonra da her şey yoluna girmişti. Bu kadarcık şey için de küsülmez ya. Baryton benim seyahat serüvenlerimi dinlerken yalnızca romanesk bir heyecan yaşamakla kalmıyor, aynı zamanda kendini tasarruf yapmış da sayıyordu. “Siz oraları, o memleketleri o kadar güzel tasvir ediyorsunuz ki, Ferdinand, bir kez sizi dinledikten sonra, insanın artık ta oralara kadar gitmesine gerek kalmıyor!” Bana yöneltmeyi düşünebileceği en güzel iltifat buydu. Onun bu Tımarhanesine yalnızca gözetimi kolay delileri kabul ediyorduk, asla çok saldırgan ve belirgin olarak katil ruhlu olanları değil. O Tımarhane katiyen öyle çok sıkıcı bir yer değildi. Az sayıda parmaklık, yalnızca bir iki hücre. Hatta o yapı içindeki en endişe verici vaka belki de bizzat küçük Aimée’ydi, onun öz kızı. Hastalardan biri olarak görülmüyordu bu çocukcağız, ancak bu ortam onun ruhuna işlemişti.
Sayfa 459Kitabı okuyor
Kendi hesabıma bu uyuklama arzusu hakkımı geceye saklamayı yeğledim. Gündüzden artakalan korkular çoğu kez uykuyu uzaklaştırır, bu durumda, küçük bir ahret mutluğu depolama şansı varken, bunu hazır yapabiliyorken, onu fuzuli ön şekerlemelere harcamak için bayağı salak olmak gerek. Her şey gece için! Benim sloganım bu! Uyku durak yok geceyi düşünmek gerek.
Sayfa 448Kitabı okuyor
❝Sen iyiliğin mahsulüsün bebeğim
Gelmiş geçmiş tüm nefretleri unut.
Bak küçük kardeşine tanı adı "İnsanlık"
Göğsündeki kalp beşiğinde şefkatle uyut.
Sevgiyle büyüt de ki o benim emeğim
Öğün atlamadan yedir ona bolca umut.
Bu sözlerim tam senin "Kavganlık"
İşte sana kalemden kelamdan barut.
Ha bir de zulüm iri gövdesiyle yaşıyorsa hâlâ kızım
Boyun eğme deme sakın alınyazım
Cellat ipinde kurumasın gülümseyişin
Vicdanları öperek uyandırsın seslenişin
Karanfil ekmeyi ihmal etme namlulara
Çare ol şifa ol gözleri nemlilere
Kulak kesil merhametin senfonisine ve kalk dansa
Kuşları sev lakin bırak uçsunlar gökyüzü onlara vatansa
Çiçekleri kokla ama koparma olur mu canım ?
Çünki seni de koparsalar benden, toprak ana gibi titrer kanım...
Buseler konduruyorum ve gülüyor o senin memleket kokulu çehre
Ve hayalini her kurduğumda dönüyor ümitler yeniden şu şehre...❞
▪︎Doğmamış Kızıma 2 | Hüseyin Arlı
