....Güneş, ilkbahar, çiçekle dolu tarlalar, sabah uyanan kuşlar, bulutlar, ağaçlar, doğa, özgürlük, hayat, bunlar artık benim değil mi?
Sayfa 12
Akşam olurken, güneş batarken ağaçların üstünden, kuşlar çekilirlerken, hep başka yerlerde olmak isterdim. Akşamın olmadığı, aydınlık, güneşli yerlerde...
rusya'nın uzak köşelerinden birinde küçük bir köy mezarlığı vardır. bütün mezarlıklarımız gibi bu mezarlık da hüzünlü görünür: çevresindeki hendekleri uzun zamandır ot bürümüş, gri tahta haçları eğilmiş, bir zamanlar boyalı olan başlıklarının altında çürümektedir. mezar taşları, birileri onları alttan itip devirmiş gibi yerlerinden oynamıştır; yaprakları yolunmuş birkaç ağacın cılız gölgesi düşer yere, mezarların arasında serbestçe dolaşır koyunlar... ama aralarında, insan elinin dokunmadığı, hiçbir hayvanın üzerine başladığı bir mezar vardır: yalnızca kuşlar konar üzerine, şafak vakti şarkılarını söylerler. demir bir parmaklıkla çevrilidir bu mezar, ayakucuyla başucunda birer çam ağacı vardı: yergeniy bazarov orada yatmaktadır.
Sayfa 252Kitabı okudu
“Şimdi kuşlar bile bizi terk etti Tevfik abi.”
Ve şakşuka :D
PROMETHEUS:
Bilirsin, ben hep insanlardan yanayım.
GÜVENDOST:
Bilmez olur muyum? Sen olmasan,
İnsanlar kızartma nedir bilmiyeceklerdi.
Sayfa 132 - Remzi KitabeviKitabı okuyor
