İnsana en yakın varlıklar, hatta anası babası bile ne kadar uzak, ne kadar, ne kadar yabancı...
Sayfa 45Kitabı okuyor
“Evet, kim bilir sizde de neler vardır? Uyuyan veya gizlenmiş neler vardır?”
Sayfa 84 - PdfKitabı okuyor
“Ya ben! Ben ne yapayım?” Ah niçin o sürekli böyleydi? Dünyada sessizlik ve rahatın hep şüpheden doğduğunu görüp kendini üzen şeylerin de hep kendi hayal gücünün, kendi yaptıklarının ürünü olduğunu düşünerek, kendine, ruhuna karşı bir şey yapamadığından kendini düzeltmek için bir çare bulamadığından deliren bir öfke ve kızgınlık duyuyordu. Önce birden uçmak için gökyüzünü yeterli bulmayan bir şiir, bir yüce emel, bir masum arzu ile boğulur, o zaman bir hiç için canını verecek hâle gelirdi. Fakat sonra yine o hiçlerden biriyle bütün uçma arzusu yaralanır, bütün araştırması her şiiri bir yara yapan bütün inceleme melekeleri uyanır, hayatın, dünyanın insanların, ruh ve kalbin ne olduğunu soğukkanlılıkla, kendine karşı bile düşmanca, bir parça bile şiire yenilmeyerek, arzularının ne iğrenç, emellerinin ne gülünç, başarılarının ne miskin, bütün mutlulukların, neşelerin ne kadar süslü olurlarsa olsunlar ne pis olduğunu düşünmekten doğan ümitsizlik ve korku ile yıkılır, sisli, küflü kalırdı. Ah, ara sıra ruhunu heyecanla titreten o temiz sevgi ve şiir sürekli olsaydı... Herkes gibi o da hayatı sade, renkli, günahsız gözlerle görseydi... Hayat onu kollarının arasına alıp tırnakları, dişleriyle paralayarak bu hâle getirmemiş olsaydı...
Sayfa 82 - PdfKitabı okuyor
Gülüyorum gülüyorum, sonra ani bir aksi tesirle harap ve bitkin, ağlamak istiyorum.
Sayfa 26Kitabı okuyor
Sevmek için en evvel lazım olan şey ruhların yakınlığıdır.
Sayfa 6Kitabı okuyor
Bana dünyanın, hayatın, kaderin ne olduğunu öğretecek bir terbiye verdiler; insana yaşayacağı hayata göre bir terbiye vermek gerektiğini düşünemediler ve bugün böyle bir kıza, " Haydi zindana! çünkü başka türlü yapmaya memleketin hali ve âdeti müsait değil..." diyorlar. Peki, bunu niçin önceden düşünmediniz?
Sayfa 49Kitabı okuyor
Halbuki o bu imkansızlığı olabilir zannetmişti.
Sayfa 84Kitabı okuyor
bilirdi ki ona sükunet ve şiir ne kadar lazımsa ruhunda fırtınaya, karanlığa, gizeme de öyle derin bir istek vardı.
Sayfa 57Kitabı okuyor
Birkaç gündür onu o kadar mesut eden güven tarumar olarak yerine büyük bir şüphe, onu takiben büyük bir ümitsizlik geldi, azan bir şüphe, boğan bir ümitsizlik