"Kişi kendi dersini alır, ayinin dersini değil." derlerdi benim şaman hocalarım. Onların yöntemlerine katılma fırsatını değerlendirdim; çok heyecanlandım ve ruhumu özgür bıraktım. Yaşadığım süreç tıpkı eski bir binayı yerle bir edip, yerine yenisini inşa etmeye benziyordu. Hollanda'ya vardığımda içi hurdalarla dolu, böceklenmiş, eski püskü bir binaydım. Ancak ülkeme geri dönmek üzere uçağa bindiğimde semtin yeni villasıydım; hani şu komşuların kıskandığı, sahibinin böbürlendiği türden bir villa.
Bırak kalmasın senden,
Ne tarla ne de villa,
Kalmasın yeni ya da eski bir araba,
Zorluklar çekerek yürürüz her gün,
Yarına güç verircesine,
Koymadın ya haram lokmayı yanımıza,
Senin sıcak yüreğin, saygınlığın,
Aktardığın deneyimlerin ve şefkatin,
İçten yüreğinle bize ışık oldun,
Bu sonsuza dek sürecek,
Bu da bize yeter baba.
Tanıdığım en mutlu insanlar sürekli olarak kendilerini değerlendiriyor ve geliştiriyorlar.
En mutsuzlar ise genellikle başkalarını değerlendiriyor ve yargılıyorlar.
Lisa Villa Prosen