"Beni artık taşıma"
Diyor gibiydi gölgem.
Uzak yıldızlarla elele,
Büyülü ve eski bir dille
Okur aşk ve yağmur nağmesi.
Öldün veyahut yarın öleceksin,
Ardında bir iyi ad kalsın, n'olur?
O hülyalı İstanbul şehridir ki
En güzel sokakları endamınla gölgelidir
Nilüfer, bir insan üzüntüsünü
Bir çiçek halinde suya mezceder.
Biri dar, öbürü geniş,
içim içime sığmıyor.
Bilmem ki nerede bu gizli bahar?
Belki ben ... benden de yalnız kim, ey kız,
Ruhun benden yalnız değilse eğer?
Önümden geçiyor sultan,
Baş açık, yalnayak, üryan ...
Kediler bize şöyle der:
"Neden bu garip hulyalar
Sizi boş yere oyalar?"