önemli olan ne ikram ettiğiniz değil, nasıl ikram ettiğiniz yani sizin tutum ve davranışlarınızdır
tutun kendinizi, öğüt möğüt vermeyin, sorulup istenirse ancak bir değeri olur
ne kadar yüksek mevkide olursanız olun, kaba etlerinizin üzerinde oturduğunuzu unutmayın
duyduklarınıza hemen inanmayın
peygamberimiz “gördüklerinin yarısına, duyduklarının ise hiçbirine inanma” buyuruyor
en çetin tartışmalarda bile dudaklarınızdan dostça gülümseme “aziz dostum” “değerli meslektaşım” gibi gönül alıcı sözcükler eksik olmasın
bunlar, o acı sulfata hapının üzerini kaplayan şeker tabakası misali, sözlerinizin acılığını, sivriliğini sarıp sarmalayarak kolayca yutulmasını sağlarlar
sustuğuma nadiren ama konuştuğuma sık sık pişman olurum
lafın iyisi kısa, ipin iyisi uzun olur
ezop’un dünyanın en tatlı şeyi nedir? dünyanın en acı şeyi nedir? sorularının ikisine de “dildir” diye cevap vermesi boşuna değildir
fazla tevazu göstermeyin gerçek sanırlar
haddini bilmeyene bildirmek, öksüze kaftan giydirmek gibi sevaptır