Bizzat kendisi insan ve dünya münasebeti içinde,bu münasebetin varlığı ve haline-gelişi içinde saklanır.
Varlık gizemin ne ilk ne de son sözcüğüdür.
Sanki bütün olabilirliklerini tüketmişim gibi batışına doğru ilerliyor, ama batış çöküş değildir.
Hiç bir tamamlanmışlık nihai olarak kesin değildir.
Payımıza bir başka"yazgı"düşmüş gibi görünmüyor.
Ama insan, insan toplumundan ayrı bir birey olarak kalamıyor.
"Bizler,onca sorunlu olan bizler,oyunun kendisine ait olanlarız ve dünya uzam-zamansal'dır."
Bu çok güzel gerçekten :)
Bir çırpıda soru olmuyoruz:sorunun parçasıyız.Soruya gelince;ne kendi olarak ne de bizim için açığa çıkar o, ama bizi canlandırır ve tüketir,bizi, yani sorgulanan sorgulayıcıları..
"İnsan bitti! İnsan tüm rolleri oynadı!"