Bu madolyanların birinde
arzunun
imgesini
ölümün
imgesini
ve bir de
içinde
bir selvi
meyvasıyla
kurumuş bokun
imgesini
aynı anda
simgeleyen
bedeni
sağlıksız
gelişmemiş
bir adamın
resmi vardı
"İğrenme, en çok arzu edilen şeylere açılan kapının çok yakınında bulunan bir nöbetçidir"
"Beni uyandırma sakın, yavaş konuş lütfen"
"Uyumayı seviyorum, bir taş olmayı daha da fazla"
Ciddi bir biçimde matrak mı geçiyorum?
Olağanüstü doğrular mı söylüyorum?
Şakalar doğrulara mı dönüşüyor?
Doğrular iğrenç çocuklar mı?
Sürekli bir sorgulama içindeyim: Ne zaman doğruyu söylediğimi, ne zaman söyler gibi yaptığımı bilmiyorum
Resimleri yaparken, kendim de anlamıyorum, bu, onların hiçbir anlamı yok demek değildir: tersine, anlamları, mantıksal sezgiyle kavranamayacak kadar derin, karmaşık, tutarlı, istem dışıdır
Bir kitaplığa girmeliyim, çok zengin bir kitaplığa; hiçbir işim olmamalı da, herkesin işinde gücünde olduğu bir iş gününde, dışarıdaki pırıl pırıl ilkbahar güneşine inat, kışın avluya lapa lapa kar yağarken, sonbaharda, kafamı ara sıra kaldırıp pencereden, incecikten ağlayan kurşuni gökyüzüne bakarak, kendi başıma, yalnızca kitaplarla baş başa, okumalıyım. Saatlerce, günlerce.
Sığınaklarımdan biridir kitaplıklar
7
Bütün bu madalyonların peş peşe seyredilmesi erkeğini yiyen peygamberdevesini ve ancak içlerinde piyanonun başında dalgalı saçlı ürkütücü bakışlı sanrılı gülümsemeli muhteşem gerdanlı
tehdit eden
imparatorca
yumuşak
gururlu
ıslak
dövülmüş
yıkılmış
taşa tutulmuş
gülümseyen
özel
tiyatrovari
gecikmiş
bahar gibi
kokulu
bozulmuş
andıran
tarihsel
sanatsal
bir şarkı söylemeye hazır çok güzel bir kadın bulunan ve ancak şu iğrenç Yeni Biçem mekanlarda yer alan değişken motifli renkli süs vitraylarını belirgin bir biçimde çağrıştırıyordu.
Sayfa 38