Meyl eyler isem başkasına kör olayım ben
Bileydim bî-vefâsın âşık-ı hayrânın olmazdım
Çemenzâr-ı ruhunda bülbül-i giryânın olmazdım
Gülistân-ı emelde her seher nâlânın olmazdım
Ser-i çâh-ı zenahdânında koç kurbânın olmazdım
Ser-i kûyunda bir sâ'at kadar mihmânın olmazdım
Dem-i vuslatda cânâ dost iken düşmânın olmazdım
Giriftâr-ı gam-ı endûh-ı bi-pâyânın olmazdım
Düşüp sevdâlara beyhûde midhat-hânın olmazdım
“Olmasan kahbe eğer, sevmez idin kahbeleri
Ey gönül, varsa senin tab-ı civânın kahbe.
Gözlerin kahbe, yüzün kahbe, dehânın kahbe
Bunu isbâta yeter kaş u kemânın kahbe.
Senin rûh-ı revânın kahbe.”
Cism-i nâ-tâbimi yeksân turâb et mi dedim
Yaptığın tîşe-i firkatle harâb et mi dedim
Biraz gez dolaş etrafı dedim sana a gönül
Olur olmazlara böyle keşf-i hicâb et mi dedim
Hata ettin hata, bir kâfire meyl eyledin ey dil!
Sana mümkün mü dost olsun cihânda eski düşmânın
Ömrüm oldukça benim dâr ü diyârim sensin
İnşâ-Allah gâh uzar kıştan ziyâde yazımız.
yürekte iltihâbım var.
Bize insan değil, yüz bin göz ile âsmân ağlar.
âsmân: gökyüzüKitabı okudu
Gül âfet, bülbül âfet, sünbül âfet nahl-i zâr âfet
Şu sahn-ı dil rûbada gülşen u bağ-ı bahar afet