nihayet yalnızım
yalnızlık çekmeden.
insanlar bana ihtiyaç duyuyorlar.
onları dolduruyorum. beni bir süre
göremediklerinde umutsuzluğa
kapılıyorlar, hastalanıyorlar.
fakat onları sık görürsem
ben hastalanıyorum. kolay
değil beslenmeden
beslemek.
istedikleri bu;
lanet bir gösteri,
cehennemin ortasında
ışıklandırılmış bir pano.
hiçbir radyonun çalamayacağı
şarkılar
sırf hüzün, akışın içine
gülümseyerek
her şey çok dramatik ve ben tadını çıkarıyorum.
genellikle
yürümez.
bu kez yürüyecek
gibiydi ...
ben de gençtim bir zamanlar.
insan ilişkileri
uzun ömürlü değil.
geçmişimdeki kadınları
düşünüyorum
yoktular sanki.
herkes bakınıyor.
sonsuz arayış.
yapmak zorunda değildik
fakat yine de yapmak zorundaydık.
beni
burada olmayan
her şeyden
o kurtardı.