"Ne kelimeler anlatabilirdi onu, ne de o kelimelere sığabilirdi..."
"...Az sonra sabah ezanı okundu ve koca vezir namaza durdu."
Varsın onlar bizi güçsüz, aciz bilsinler.Elbet bir gün gerçek gücün, hazineleri dolduran metal parçacıkları değil, kalp karargahındaki iman cevheri olduğunu anlayacaklar.Anlayacaklar ama bu onlara çok pahalıya patlayacak.
İnsanın kalbi imanla ısınmış, aşkla demlenmiş, şevkle kanatlanmışsa anlardı Ney’in dilinden…
Zaferleri büyüdükçe, gurur ve kibri de küçülüyor, kanatlı kapıdan geçerken, neredeyse hicaptan at üstünde iki büklüm duruyordu...
